Σε λιγότερο από δύο εβδομάδες θα διεξαχθούν οι εκλογές για την ανάδειξη των αντιπροσώπων μας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Ίσως από τις κρισιμότερες αναμετρήσεις στην Ευρωπαϊκή ιστορία, με την άνοδο της ακροδεξιάς και το Ευρωσκεπτικιστικό ρεύμα σε ιστορικά υψηλά ποσοστά.
Όμως, ενώ στη χώρα μας θα έπρεπε να συζητάμε τις θέσεις των κομμάτων για την Ευρωπαϊκή Ένωση και το μέλλον αυτής προς την περαιτέρω ολοκλήρωση ή μη, έχουμε ανάγει τις Ευρωεκλογές σε μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για εσωτερική πολιτική συζήτηση και την ίδια τη διαδικασία ως προάγγελο των εθνικών εκλογών. Με αυτόν τον τρόπο αφενός έχουμε καταφέρει να υποβαθμίσουμε τη διαδικασία και αφετέρου να επιλέξουμε με λάθος κριτήρια.
Κρίνεται αναγκαίο να ξεκινήσει μια ουσιαστική συζήτηση για τα ζητήματα της Ευρώπης και πως εκείνη επηρεάζει καθημερινά ένα μεγάλο μέρος της ζωής μας. Με τον τρόπο αυτό θα γίνει κατανοητό πως η Ένωση δεν αποτελεί κάτι ξένο και αποκομμένο από εμάς αλλά ένα βασικό συντελεστή του βίου μας και πως ελέγχεται και ρυθμίζεται από εμάς. Σε μια εποχή που γίνεται ολοένα και εντονότερη η συζήτηση για την ανάγκη ενίσχυσης της φωνής των πολιτών δεν μπορούμε να παραμένουμε αμέτοχοι και να αποπροσανατολιζόμαστε προς άλλα εξίσου σημαντικά ζητήματα, που όμως θα έχουμε το χρόνο να αναλύσουμε στην επερχόμενη προεκλογική περίοδο των εθνικών εκλογών.
Ο αποπροσανατολισμός της συζήτησης, όπως έχει αποδείξει η πρόσφατη ιστορία του δημοψηφίσματος το μόνο που πετυχαίνει είναι ο ταυτόχρονος αποπροσανατολισμός της ψήφου που τελικώς οδηγείται από εντελώς ανορθολογικά κριτήρια. Με άλλα λόγια, καλούμαστε να ψηφίσουμε για ένα ζήτημα, το οποίο όμως είναι εντελώς διαφορετικό από εκείνο που συζητάμε όλη αυτήν την περίοδο. Σε μια τυπική χώρα έπρεπε να συζητάμε για την εμβάθυνση ή/και την διεύρυνση της ευρωπαϊκής, ένωσης και την υπέρ η κατά θέση του κάθε σχηματισμού έναντι αυτής. Να επιχειρηματολογούμε θετικά ή αρνητικά μιας Ευρωπαικής Άμυνας, ενός Ευρωομολόγου, της διάθεσης ή όχι για έτερες παραχωρήσεις στο υπερεθνικό επίπεδο.
Ως πολίτες της ενωμένης Ευρώπης, του εγχειρήματος που με τα θετικά του και τα αρνητικά του, κατάφερε να προσφέρει ευημερία, ειρήνη και ανάπτυξη στα μέλη της, οφείλουμε να δώσουμε ένα ισχυρό μήνυμα δημοκρατίας και ενότητας στις Ευρωεκλογές της 26ης Μαΐου επιλέγοντας από μια ευρεία γκάμα ψηφοδελτίων τους ικανότερους εκπροσώπους μας στις Βρυξέλλες. Έχουμε την υποχρέωση να στείλουμε με την ψήφο μας τους πιο άξιους εκ των επιλογών και να ζητάμε από όλους τούτες τις μέρες να συζητάμε για την Ευρώπη και όχι για τα πολλά μας εσωτερικά ζητήματα.
Τέλος, δεσμευόμαστε ηθικά έναντι των προγόνων μας και των δημιουργών της Ένωσης σε μια ισχυρή απάντηση έναντι στο εθνικισμό. Κανείς δεν πρέπει να ξεχνάει, όσο μακρινός κι αν μοιάζει ούτε τον πρώτο ούτε τον δεύτερο μεγάλο πόλεμο που στοίχισε τις ζωές χιλιάδων συνανθρώπων μας. Η Ευρωπαϊκή Ένωση ήρθε να τελειώσει μια για πάντα την παράνοια του πολέμου, και τα κατάφερε. Εμείς λοιπόν καλούμαστε τώρα να αποδείξουμε πως τέτοιες ιδεολογίες είναι επικίνδυνη μειοψηφία η οποία έρχεται σε αντιπαράθεση με χιλιάδες υγιείς σκεπτόμενους Ευρωπαίους πολίτες.
* O Ηλίας Παππάς είναι υποψήφιος Διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης Πανεπιστημίου Κρήτης – Ερευνητής Κέντρου Ευρωπαϊκής Πολιτικής και Περιφερειακής Ανάπτυξης Πανεπιστημίου Κρήτης