Εχουμε μια πολύ σπουδαία κληρονομιά από παλαιότερους, αλλά και εξαιρετικά καινούργια κείμενα από νέους έλληνες θεατρικούς συγγραφείς, γι’ αυτό και πρέπει να παρουσιάζονται συχνότερα οι δημιουργίες των πρώτων και να δίνεται η ευκαιρία στους δεύτερους να παρουσιάζουν τα έργα τους!
Είναι λες και το θεατρικό κατεστημένο τρομάζει με μια ενδεχόμενη αλλαγή ρεπερτορίου…
Τώρα θα σκεφτείς, εδώ ο κόσμος χάνεται κι εσύ μιλάς για δημιουργική γραφή… Η δημιουργία όμως είναι διέξοδος!
Τα ξένα έργα, όσο καλά κι αν μεταφραστούν, δεν μπορούν να προβάλλουν τη σύγχρονη πραγματικότητα των Ελλήνων. Για ποιο λόγο γίνεται η προσαρμογή τους προς τα ελληνικά δεδομένα;
Δε μου αρέσουν οι συγκρίσεις. Σίγουρα υπάρχουν πολλά αξιόλογα ξένα θεατρικά έργα που έχουν επιρρεάσει τη γραφή κάποιων ελλήνων συγγραφέων και αντίστοιχα αρκετοί ξένοι συγγραφείς έχουν εισάγει πολλά τραγικά ή αριστοφανικά στοιχεία στα κείμενά τους. Δεν γνωρίζω όμως να γίνεται λόγος στο εξωτερικό για τη σύγχρονη ελληνική δραματουργία.
Τα ξένα έργα, όσο καλά κι αν μεταφραστούν, δεν μπορούν να προβάλλουν τη σύγχρονη πραγματικότητα των Ελλήνων. Για ποιο λόγο γίνεται η προσαρμογή τους προς τα ελληνικά δεδομένα και ο συγγραφικός λόγος των εγχώριων δημιουργών –που είναι και βιωματικός- παραμένει σε δεύτερη μοίρα;
Ο θεατής θέλει να ταυτιστεί με κάτι οικείο και αποστασιοποιείται από ό,τι του ξενίζει.
Είμαστε ικανοί για όλα! Με την ίδια επιτυχία που παρουσιάζονται ξένα είδη θεάτρου, μπορούν να δημιουργηθούν και να παραστούν καινούργια ελληνικά, αρκεί να το προσπαθήσουμε.
Η ομάδα που δημιουργείται μέσα από κάποιες σελίδες ή με αφορμή αυτές προσφέρει μόνο ευκαιρίες.