- Ο πρωθυπουργός, κος Αλέξης Τσίπρας, νεότερος από μένα που θεωρούμαι η πρώτη μεταπολιτευτική γενιά, τρομάρα μου, απαντάει αγενώς σε μια δημοσιογράφο, η οποία διατυπώνει μια ερώτηση. Υψώνει τον τόνο της φωνής του και σηκώνει το χέρι του σε μια χειρονομία που σημαίνει «σταμάτα». Όλα αυτά σε δημόσιο χώρο. Κύριε Τσίπρα, ακόμα και χωρίς γραβάτα οφείλετε να σέβεστε τον συνομιλητή σας.
- Ο κύριος Πολάκης σε ανάρτηση του, αναφέρεται σε μία κυρία και την αποκαλεί θεραπαινίδα (ήτοι κατά το πολύ λαϊκό, δουλικό). Το νόημα εξακολουθεί και παραμένει το ίδιο. Κύριε Πολάκη, στον τόπο καταγωγής σας οι βεντέτες (για τις οποίες είμαι βεβαία ότι τις θεωρείτε ύψιστα δείγματα ανδρισμού) ξεκινούσαν έχοντας ως αφορμή παρόμοιους χαρακτηρισμούς. Προσέξτε λοιπόν τις… αδέσποτες!
- Η κυρία Γεροβασίλη, κυβερνητική εκπρόσωπος που δίνει οδηγίες πλεύσεως προς την κατάρτιση του προγράμματος των τηλεοπτικών σταθμών (ακολουθώντας πιστά τις πρακτικές της Βόρειας Κορέας). Δεν της απευθύνω τον λόγο, γιατί δεν έχω λάβει ακόμα το σενάριο του τι πρέπει να πω, το οποίο να συνάδει με την κομματική γραμμή, βεβαίως, βεβαίως!
- Ο σύλλογος Γονέων και Δαιμόνων (αυτοί δεν είναι κηδεμόνες) Ωραιοκάστρου, που αποφασίζουν να μη δεχτούν τα εμβολιασμένα προσφυγόπουλα στα σχολεία τους, αλλά είμαι σίγουρη ότι τα γηγενή ελληνόπουλα που δεν έχουν εμβολιαστεί λόγω του κάλου των γονιών τους είναι ευπρόσδεκτα. Το αβγό του φιδιού εκκολάπτεται με γοργούς ρυθμούς μέσα στην Αγία Ελληνική Οικογένεια.
- Η καμένη γη στη Θάσο.
- Ο Λάκης Λαζόπουλος. Τόσο τάλαντο, να αναλώνεται στον βωμό της μισαλλοδοξίας. Τι σπατάλη! Τι κρίμα! Α, ρε Λάκη!
- Όλοι εμείς, οι άλαλοι, οι άφωνοι, οι κεραυνόπληκτοι, που σιωπούμε και έτσι νομιμοποιούμε την τωρινή καθεστηκυία τάξη. Θα μας προέτρεπα σε επανάσταση, αλλά και αυτή την έχει οικειοποιηθεί ο αριστερός ΣΥΡΙΖΑ του «ηθικού πλεονεκτήματος», οπότε κι εγώ ξαναγυρίζω στην τρύπα μου.
Αβε Καίσαρ (θα μπορούσα να πω και κύριε Παππά) οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν. Η αλλιώς, θα τα πούμε στις κάλπες!