Στην Αμερική, ξεδιπλώνεται ένα πέπλο σκοταδισμού, το οποίο αυτή τη φορά δεν προέρχεται από τη συνήθη πλευρά. Αναφέρομαι στην πολιτική ορθότητα, η οποία συνδυασμένη με το αμερικάνικο star system οδηγεί σε ένα τσουνάμι παραφροσύνης που αποκτά πολιτικά χαρακτηριστικά.
Το τρομακτικό είναι πως αυτό το φαινόμενο εκμεταλλεύτηκε και πάτησε επάνω σε πραγματικά προβλήματα, όπως η ισότητα των φύλων, ο ρατσισμός και η σεξουαλική παρενόχληση. Αυτά τα υπαρκτά ζητήματα και τα αιτήματα για άμβλυνσή τους, το τσουνάμι της παραφροσύνης τα διαστρέβλωσε και χειραγώγησε την απήχηση τους στην κοινωνία.
Σήμερα είναι οφθαλμοφανές πως αυτή η ατζέντα χρησιμοποιείται για πολιτικές σκοπιμότητες, εξυπηρέτηση προσωπικών φιλοδοξιών και σπίλωση προσώπων. Τελευταίο θύμα αυτού του παραλογισμού κινδυνεύει να γίνει ο πρώην Αντιπρόεδρος των ΗΠΑ επί Μπαράκ Ομπάμα, Τζο Μπάιντεν. Για το τι πρεσβεύει δε χρειάζεται να ειπωθούν πολλά, είναι γνωστά.
Αυτό λοιπόν το πρόσωπο, το οποίο χαίρει ευρύτερου σεβασμού στις ΗΠΑ μπήκε στο μάτι του κυκλώνα. Αιτία; Οι καταγγελίες από δύο γυναίκες στελέχη του Δημοκρατικού Κόμματος, οι οποίες αναφέρουν ότι δέχθηκαν «sexual misconducting» σε μια πολιτική συγκέντρωση από τον Μπάιντεν. Για να είμαστε ξεκάθαροι, η έννοια αυτή δεν περιλαμβάνει σεξουαλική παρενόχληση ή κακοποίηση, αλλά μόνο το άγγιγμα.
Αμέσως, μεγάλα τηλεοπτικά δίκτυα έδωσαν βήμα σε αυτούς τους ισχυρισμούς και σαν να μην έφτανε αυτό δημοσίευσαν φωτογραφίες του Μπάιντεν δίπλα σε γυναίκες, αφήνοντας το μυαλό των «άμυαλων» τηλεθεατών και αναγνωστών τους να οργιάζει. Βλέπετε ο πρώην Αντιπρόεδρος και το συνολικό προφίλ του, δε συμβαδίζει με το ρεύμα ούτε δεν πουλάει όσο της Αλεξάντρια Οκάσιο – Κόρτεζ, η οποία επισκιάζει και τον ριζοσπάστη Μπέρνι Σάντερς.
Η Κόρτεζ έχει όλο το πακέτο για να γίνει η εκλεκτή του ρεύματος που συμπυκνώνεται στο δίπτυχο: ακραίος ριζοσπαστισμός και ανελεύθερη πολιτική ορθότητα. Μάλιστα, θέλοντας να δικαιολογήσει τις πολλές ανακρίβειες που έχει πει, κυρίως για την οικονομία, ανέφερε χαρακτηριστικά σε συνέντευξή της: «Προτιμώ να είμαι ηθικά σωστή, παρά ακριβής ως προς τα γεγονότα» (σ.σ. “morally right, than factually correct”).
Αραγε αυτή η φράση αποτελεί ή όχι τον ορισμό του σκοταδισμού; Από πότε αδιαφορούμε για τα μέσα, αρκεί αυτά να αναδεικνύουν κάτι ηθικό; Σίγουρα εμείς, εδώ στην Ελλάδα, ξέρουμε πολύ καλά τι αποτελέσματα φέρνει στην πράξη αυτή η νοοτροπία. Και δυστυχώς αυτή η τόσο επικίνδυνη -για το νόημα και την αντίληψη που περιέχει- φράση ειπώθηκε από το ανερχόμενο αστέρι του Δημοκρατικού Κόμματος.
Είναι πραγματικά απορίας άξιο το πώς στήθηκε αυτός ο μηχανισμός της πολιτικής ορθότητας και του παραλογισμού. Ακόμα πιο εντυπωσιακός είναι ο τρόπος και η ταχύτητα που εξαπλώθηκε και υιοθετήθηκε, κυρίως από ΜΜΕ και πρόσωπα ευρείας αναγνωρισιμότητας. Αυτά, που ήταν κάποτε ο πρώτος στόχος του μακαρθισμού και της αυταρχικής εξουσίας, σήμερα οδηγούνται στο ίδιο ολίσθημα.
Συμπερασματικά, καθολικά αιτήματα όπως η ισότητα των φύλων και η αντιμετώπιση της σεξουαλικής κακοποίησης κινδυνεύουν να γίνουν -αν δεν έχουν ήδη γίνει- εργαλεία ηθικής υπεροχής για ιδιοτελείς σκοπούς. Αυτή η ηθική ανωτερότητα μάλιστα, αν πάρεις τα απαραίτητα πιστοποιητικά, σου επιτρέπει να λες ανοησίες για τα αντικειμενικά γεγονότα και τις πραγματικότητες.
Αυτός ο κώδικας μπορεί να προσπαθεί να πλασαριστεί ως άκρως προοδευτικός αλλά είναι άκρως σκοταδιστικός, μπορεί να φαίνεται ριζοσπαστικός αλλά οι μόνες ρίζες που σπάει είναι της λογικής.