Ενα φλέγον ζήτημα της ελληνικής επικαιρότητας αποτελεί το νομοσχέδιο αλλαγής φύλου που προβλέπει νομοθετικές αλλαγές, και συνεπάγεται επικύρωση των δικαιωμάτων των ατόμων που προβαίνουν στη διαδικασία, χωρίς αυτή να χρειάζεται χειρουργική επέμβαση για να ολοκληρωθεί. Το ζήτημα απασχολεί το μεγαλύτερο μέρος του Δυτικού κόσμου, αλλά ελάχιστοι είναι οι πολίτες -για τους οποίους η ανάλυση του θέματος δεν ανήκει στο εύρος του τομέα επαγγελματικής ενασχόλησης τους- που έχουν προβεί στη διαδικασία ουσιαστικής κατανόησης του. Θετικό είναι πως η συζήτηση περί γένους έχει αρχίσει με γοργά βήματα να εξελίσσεται, αφού σταδιακά γίνεται κατανοητό πως οι προεκτάσεις του θέματος δεν αγγίζουν μόνο την lgbtqi+ κοινότητα.
Μάζεψα πληροφορίες, διάβασα ελληνική και ξένη βιβλιογραφία -κυρίως άρθρα- και σήμερα, τελευταίο βράδυ στο ξενοδοχείο μου στο Βελιγράδι με έπιασε ίστρος. Θα σας τα πω!
Οι όροι άνδρας ή γυναίκα, καλώς ή κακώς φέρουν κάποια κοινωνικά χαρακτηριστικά πέρα από το πρωτοφανή βιολογικά. Αυτό συνεπάγεται τη διαφοροποιημένη κοινωνική συμπεριφορά απέναντι στα δύο φύλα, δίχως να υπάρχει θετικό ή αρνητικό πρόσημο πριν αυτή ενταχθεί σε μια ορισμένη υποπερίπτωση.
Στον Καναδά το φύλο δεν εμφανίζεται αναγκαστικά στην ταυτότητα του ανθρώπου. Γιατί να εμφανίζεται; Σε μια πρόσφατη συζήτηση επί του θέματος με έναν πολυαγαπημένο μου φίλο του, πήρα μια αποστομωτική απάντηση: «Tο φύλο είναι χρήσιμο ακόμη και για ιατρικούς λόγους. Φαντάσου να έχεις κάνει εγχείρηση αλλαγή φύλου και να μην είναι εμφανές στο ιατρικό προσωπικό, σε έκτακτη ανάγκη, ότι βιολογικά είσαι φτιαγμένος για να ανήκεις στο αντίθετο φύλο». Εντάξει, δεν έχει και άδικο! Το φύλο θα πρέπει να υπάρχει στην ιατρική σου ταυτότητα – το βιβλιάριο σου- άλλα όχι στην πολιτική, κοινωνική, οικονομική που θα χρησιμοποιήσεις για να έχεις οικονομικές, κοινωνικές σχέσεις. Εξάλλου, γιατί να σου φερθούν ανάλογα με το από πού προέρχεσαι αντί για αυτού που είσαι στην καθημερινότητα σου;
Ο ξένος τύπος διαχωρίζει το φύλο και το γένος. Το φύλο ορίζεται ως η βιολογική ταυτότητα του ανθρώπου -διαχωρίζοντας τα αγόρια από τα κορίτσια τη στιγμή της γέννησης τους- και το γένος ως η κοινωνική ταυτότητα -αφού η συμπεριφορά του ανθρώπου διαμορφώνεται με βάση τις βιολογικές του ροπές και εσωτερικευμένες μιμητικές συμπεριφορές-. Η ανάγκη επαναπροσδιορισμού του ρόλου που διακατέχει η ταυτότητα του ανθρώπου -βιολογική ή κοινωνική- στη ζωή του ανθρώπου καταδεικνύει τις δυσκολίες που αυτή επιφέρει.
Σε παγκόσμιο επίπεδο, τα οικονομικά στοιχεία των εταιριών δείχνουν πως η ανισότητα στην πληρωμή συχνά οφείλεται σε χαρακτηριστικά που διαφοροποιούνται του ρόλου και των ικανοτήτων του ατόμου, και εξαρτώνται από διάφορες κοινωνικές συμβάσεις που αυθαίρετα ορίζουν την αξία του ατόμου, όπως και το γένος.
Η κυβέρνηση Ομπάμα, είχε ψηφίσει υπέρ ενός νομοσχεδίου που υποχρέωνε τις εταιρίες να μοιράζονται τα οικονομικά τους στοιχεία, αποσκοπώντας στη σταδιακή καταπολέμηση της ανισότητας. Η νέα κυβέρνηση φρόντισε για την κατάργηση του, προφανώς επειδή πληττόταν η σχέση, αλληλεξάρτησης, της με τις εταιρείες. Πώς αλλιώς θα τροφοδοτούνταν η συσχέτιση των δυο παραγόντων που επηρεάζουν στο μέγιστο βαθμό την οικονομική επικαιρότητα; Τι καλύτερο από ένα ευνοϊκά προσκείμενο νομοσχέδιο στον επιχειρηματικό κόσμο για να ανακτηθεί το χαμένο έδαφος από όλους αυτούς τους ανόητους εργαζόμενους που τολμούν να ζητήσουν να πληρωθούν για το έργο τους και όχι για τα εκ γενετής χαρακτηριστικά τους;
Η οργάνωση της κοινωνίας με βάση κάστες; Στη Δύση, ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ!
Κανείς από αυτούς που ψήφισαν «όχι» στο νομοσχέδιο δε φαίνεται να θεώρησε σημαντικότερη την υπεράσπιση των ανώτατων αξιών του Δυτικού κόσμου: την ισότητα ευκαιριών και το σεβασμό των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Οι αξίες ξεχάστηκαν μόλις σταμάτησαν να εξυπηρετούν τους έχοντες εξουσία και επιλέχθηκε η υποστήριξη του θεσμού των καστών που αυτομάτως βάζει φρένο στον ασύμφορο επαναπροσδιορισμό της εξουσίας. Βέβαια, προδόθηκαν οι αναχρονιστικές απόψεις υπεροχής τους, γιατί ο σύγχρονος άνθρωπος -χάρη στην τεχνολογία- έχει τα όπλα να μορφωθεί, να ερευνήσει και να προβεί σε συμπεράσματα.