Ενα φάντασμα πλανιέται πάνω τα από ζώα συντροφιάς στην Ελλάδα, το φάντασμα του… αόρατου Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης! Καθημερινά στο διαδίκτυο αναρτώνται δεκάδες, τουλάχιστον, αγγελίες υιοθεσιών αδέσποτων σκύλων από ιδιώτες, ζωοφιλικά σωματεία και άτυπες ζωοφιλικές ομάδες.
Οι υιοθεσίες αυτές ‒για να μην πω όλες‒ είναι στη συντριπτική τους πλειονότητά παράνομες. Ο νόμος 4039/12 για τα αδέσποτα και τα δεσποζόμενα ζώα συντροφιάς, εξηγεί ακριβώς τη διαδικασία υιοθεσίας, υπό τη συνολική εποπτεία των Δήμων που είναι, κατά τον νόμο, οι καθ’ ύλην αρμόδιοι για τη διαχείριση των αδέσποτων.
Πώς γίνονται όμως όλες αυτές οι παράνομες υιοθεσίες; θα αναρωτηθεί ο ανυποψίαστος αναγνώστης. Πού είναι οι εισαγγελείς, η αστυνομία, «αι περιφεριακαί αρχαί» και οι Δήμοι; Αυτό είναι ένα ερώτημα-φωτιά. Ας πάρουμε τα πράγματα από την… κεφαλή.
Το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, αν ήθελε, θα είχε λύσει το πρόβλημα μέσα σε λίγους μήνες. Μαζί με τις περιφέρειες, τους Δήμους και την αστυνομία, θα άρχιζαν εκστρατεία ενημέρωσης για τη νομοθεσία ‒το λέει εξάλλου και ο νόμος‒ και παράλληλα για την εφαρμογή του νόμου. Γιατί δεν το κάνει; Και γιατί οι μεγάλες ζωοφιλικές ομοσπονδίες δεν ασχολούνται με την εφαρμογή του νόμου και την συνεργασία με τους Δήμους;
Ας συνεχίσουμε… Μία άλλη πληγή της προώθησης υιοθεσιών από ζωοφιλικά σωματεία, είναι οι υιοθεσίες σκύλων προς το εξωτερικό. Γιατί όμως στο εξωτερικό; Ας δούμε γιατί…
Το «καλό» με τα σκυλιά που στέλνονται κατά εκατοντάδες στην υπόλοιπη Ευρώπη, είναι πως δεν υπάρχει η απαραίτητη ιχνηλασιμότητα σε άλλα κράτη, όπως υπάρχει στην Ελλάδα κι έτσι δεν γνωρίζουμε πού πηγαίνουν τα ζώα όταν φεύγουν έξω!
Προσέξτε τα παρακάτω, από μια παλαιότερη ανακοίνωση του ΠΚΣ, το 2006 παρακαλώ:
«[…]Παράλληλα, είναι γνωστό ότι στη Γερμανία υπάρχουν χιλιάδες αδέσποτα σε καταφύγια που προορίζονται για υιοθεσία με ιδιαίτερα απαιτητικούς όρους που θα εξασφαλίσουν την ευζωία του ζώου στο νέο του περιβάλλον.
»Tα παραπάνω γέννησαν δυσπιστία από πλευράς συναδέλφων κτηνιάτρων ανά την Ελλάδα για την πραγματική κατάληξη των ζώων αυτών που θα δικαιολογούσε τον μεγάλο τους αριθμό, τον ανταγωνισμό των σωματείων στο ποιος θα μαζέψει τα περισσότερα ζώα και την αντοχή τους σε τόσο μεγάλο κόστος αποστολής ανά ζώο.
»Eξασφαλίσαμε για τον λόγο αυτό κάποιους τυχαίους αριθμούς σήμανσης με τους αντίστοιχους δηλωμένους ως νέους ιδιοκτήτες στην Γερμανία και από μια σύντομη έρευνα που κάναμε διαπιστώσαμε ότι κανένας ιδιοκτήτης δεν αντιστοιχεί σε καμία διεύθυνση». Ολόκληρη η ανακοίνωση εδώ.
Αλήθεια, τι απάντηση έχει λάβει ο ΠΚΣ; Έχει ξανακάνει εδώ και δέκα χρόνια άλλον έλεγχο για τα σκυλιά που φεύγουν έξω; Το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης τι κάνει; Καλά;
Πρόσφατα είδαμε μάλιστα δημοσιογράφους να βγαίνουν σε μεγάλα κανάλια και ραδιόφωνα και να επαίρονται πως παίρνουν σκυλιά από δημοτικά κυνοκομεία και τα προωθούν σε υιοθεσίες! Δεν μοιάζει άλλωστε τυχαίο, πως όσοι κυνηγούν τα δημοτικά κυνοκομεία, την ίδια στιγμή είτε «ξεχνούν» είτε υπερασπίζουν ιδιώτες που μαζεύουν αδέσποτα, τα κλείνουν σε ιδιωτικούς χώρους ‒παράνομα φυσικά‒ και πολλοί από αυτούς τα προωθούν σε υιοθεσίες στο εξωτερικό κάτω από τη μύτη των Αρχών!
Πολλά τα ερωτήματα. Απαντήσεις δεν δίνονται, ενώ εκατοντάδες ζώα συντροφιάς, πάνε κι έρχονται σ’ Ελλάδα και Ευρώπη.