Όπως έλεγε ο μεγάλος σοφός Homer Simpson, εκλέγουμε αντιπροσώπους ώστε να μη χρειάζεται να σκεφτόμαστε όλη την ώρα. Στις 25 του Γενάρη οι Έλληνες εξέλεξαν τους αντιπροσώπους τους, είναι όμως αρκετό να παρακολουθήσει κανείς οποιοδήποτε τηλεοπτικό κανάλι για μισή ώρα ώστε, αφενός να αισθανθεί αρχές ημικρανίας, αφετέρου να καταλήξει στο συμπέρασμα, ότι κανείς μάλλον δεν έχει καταλάβει για ποιο λόγο ο λαός εξέλεξε τον ΣΥΡΙΖΑ και τι ακριβώς θέλει. Είναι προφανώς τέτοια η σύγχυση των κυβερνώντων, που ο λαός καλείται για δεύτερη φορά μέσα σε 6 μήνες να δώσει εξηγήσεις.
Είναι άραγε τα πράγματα τόσο μπερδεμένα όσο τα παρουσιάζουν πολιτικοί και δημοσιογράφοι; Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που μιλούν στα κανάλια φαίνεται να πιστεύουν ότι ο λαός τους εξέλεξε για να βγάλουν την Ελλάδα από τη λιτότητα. Αναρωτιέμαι, υπάρχουν πολλοί ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ που πραγματικά πίστευαν ότι το κόμμα θα σπείρει λεφτά στα χωράφια και έτσι θα βγάλει την Ελλάδα από τη λιτότητα; Υπάρχουν πολλοί ψηφοφόροι που πίστευαν ότι η διαπραγματευτική ομάδα της Ελλάδας θα καταφέρει να «μορφώσει» τους εταίρους μας και να τους πείσει ότι υπάρχουν καλύτεροι δρόμοι, ότι ο κ. Βαρουφάκης θα καθόταν με αυτοπεποίθηση και αινιγματικό χαμόγελο στο διαπραγματευτικό τραπέζι, θα έδινε διάλεξη περί οικονομικών συστημάτων, και ύστερα οι εταίροι μας θα τον ευχαριστούσαν για τα διαφωτιστικά του λόγια και θα άλλαζαν γνώμη;
Νομίζω πως όχι. Οι Έλληνες δεν είναι τόσο ανόητοι. Η επιθυμία του λαού είναι ξεκάθαρη. Θέλουμε να παραμείνουμε στο Ευρώ, αλλά με μια κυβέρνηση που κάνει έστω κάποια προσπάθεια να το επιτύχει με ευνοϊκότερους όρους, όχι με βαριεστημένους καρεκλοκένταυρους εντολοδόχους που απλά ανοίγουν τα email της Άνγκελας Μέρκελ, τα κάνουν νόμους του κράτους με πράξη νομοθετικού περιεχομένου και μετά λένε «μαζί τα φάγαμε».
Ο λαός εξέλεξε τον κ.Τσίπρα για να διαπραγματευθεί, όχι όμως μέχρι την πλήρη απώλεια εμπιστοσύνης από τους εταίρους, τη ρήξη και το κλείσιμο των τραπεζών. Η γραμμή ήταν σαφής. Ο κ. Τσίπρας όχι μόνο την ξεπέρασε, αλλά πλέον δεν τη βλέπει καν. Εάν δεν είναι ικανός να ερμηνεύσει τη θέληση της πλειοψηφίας, αυτό είναι αποκλειστικά δική του ευθύνη. Ο λαός τον εξέλεξε επειδή δεν ήθελε να σκέφτεται όλη την ώρα. Ήθελε όμως να γνωρίζει ότι τον κυβερνά κάποιος που προσπαθεί όσο μπορεί για το καλό του.
Σήμερα ο λαός στέκεται μπροστά σε κλειστές τράπεζες με το βλέμμα του ελαφιού λίγο πριν το χτυπήσει το φορτηγό. Δεν ξέρει τι ακριβώς πρόκειται να συμβεί, αλλά ξέρει ότι δε θα είναι καλό. Καλείται για δεύτερη φορά, κάτω από πρωτόγνωρα ασφυκτικές πιέσεις, να εξηγήσει τι θέλει, επειδή οι αντιπρόσωποί του δε φαίνεται να έχουν καταλάβει (ή ίσως δε θέλουν να καταλάβουν). Όσο και αν οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ προσπαθούν να τον πείσουν ότι το «ναι» ή το «όχι» δεν έχουν σχέση με την παραμονή στο Ευρώ, και ο τελευταίος Έλληνας έχει πλέον καταλάβει πως έχουν. Οι περισσότερες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι το «ναι» προηγείται και πως πολύ σύντομα θα έχουμε εκλογές.
Το μόνο που απομένει για να ολοκληρωθεί αυτή η σχιζοφρενική εικόνα είναι, μετά από ένα «ναι» στο δημοψήφισμα, στις εκλογές ο λαός να επιλέξει ξανά τον ΣΥΡΙΖΑ. Όσο και αν αυτό αρχικά ακούγεται σαν κακόγουστο αστείο, είναι αρκετά πιθανό. Η θέληση του λαού δεν φαίνεται να έχει αλλάξει μέσα στους τελευταίους 6 μήνες και το ελεεινό πολιτικό μας σύστημα δεν μας αφήνει πολλές επιλογές. Έχουμε μπόλικους εντολοδόχους, μπόλικους γραφικούς, και ένα κόμμα που δεν μπορεί ή δε θέλει να μας καταλάβει. «Ναι» στο δημοψήφισμα, «ναι» στον ΣΥΡΙΖΑ, «ναι» και στο άσυλο στο οποίο θα μας κλείσουν οι εταίροι μας αν τα πράγματα οδηγηθούν εκεί. Και τα 10 εκατομμύρια από εμάς. Όχι γιατί δεν καταφέραμε να συνεννοηθούμε με αυτούς, αλλά γιατί δεν καταφέραμε να συνεννοηθούμε μεταξύ μας.
*Ο Στάθης Κοντογιάννης είναι ασκούμενος δικηγόρος