Ο Μάνος Κατράκης, η Ειρήνη Παππά στην κινηματογραφική μεταφορά της τραγωδίας του Σοφοκλή, «Αντιγόνη», που σκηνοθέτησε ο Γιώργος Τζαβέλλας | Ταινιοθήκη της Ελλάδος
Αναγνώστες

Αυλαία για την Αντιγόνη

Τον τελευταίο καιρό παρακολουθούμε μια έντονη προσπάθεια της παράταξης που βρίσκεται στην εξουσία να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη από τα ουσιαστικά προβλήματα της ελληνικής εκπαίδευσης. Οι αδυναμίες, οι ελλείψεις και τα κενά δεν ενδιαφέρουν κανέναν και γι’ αυτό δεν αντιμετωπίζονται. Αντίθετα, επιδίδεται σε μία προσπάθεια καθαίρεσης από τον βασικό κορμό του αναλυτικού προγράμματος της Δευτεροβάθμιας […]
Tο δικό σας Protagon

Τον τελευταίο καιρό παρακολουθούμε μια έντονη προσπάθεια της παράταξης που βρίσκεται στην εξουσία να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη από τα ουσιαστικά προβλήματα της ελληνικής εκπαίδευσης. Οι αδυναμίες, οι ελλείψεις και τα κενά δεν ενδιαφέρουν κανέναν και γι’ αυτό δεν αντιμετωπίζονται. Αντίθετα, επιδίδεται σε μία προσπάθεια καθαίρεσης από τον βασικό κορμό του αναλυτικού προγράμματος της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης σημαντικών μαθημάτων που την έχουν στιγματίσει και εμποτίσει με αρχές και αξίες ανθρωπισμού.

Συνειδητοποιούμε με έκπληξη πως τα βήματα είναι συντονισμένα και μεθοδευμένα… Αρχικά, κρίθηκε ότι ο Επιτάφιος του Θουκυδίδη δεν έχει θέση στο αναλυτικό πρόγραμμα των μαθητών της Γ΄Λυκείου.

Στη συνέχεια, οι καθ’ ύλην αρμόδιοι αποφάσισαν ότι τα αρχαία ελληνικά δεν χρειάζεται να συμπεριληφθούν στον κορμό των βασικών μαθημάτων που οφείλουν να εξετάζονται στο τέλος της σχολικής χρονιάς.

Τέλος, φτάσαμε στην πλήρη απαξίωση της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας, στην αφαίρεση του μαθήματος της Αντιγόνης από το αναλυτικό πρόγραμμα της Β’ Λυκείου. Ναι, καλά ακούσατε όσοι δεν ασχολείστε με την εκπαίδευση… Της Αντιγόνης, αυτής της τραγωδίας που με τόση διαύγεια και ευκρίνεια μετουσίωσε όλο το νόημα του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού. Που έγινε σύμβολο κοινωνικών επαναστάσεων και συγκρούσεων με την εκάστοτε παράλογη και ανάλγητη πολιτική εξουσία. Που ενέπνευσε και εμπνέει χιλιάδες καλλιτέχνες και δημιουργούς σε όλο τον πλανήτη.

Μία τέτοια, λοιπόν, τραγωδία δε θα διδάσκεται πια στο ελληνικό σχολείο. Μετά από πολλές δεκαετίες, θα πέσει η αυλαία για την Αντιγόνη. Ξέρω πως οι μόνοι που ασχολούμαστε με το θέμα αυτό είμαστε εμείς οι «γραφικοί» φιλόλογοι. Ούτε οι δημοσιογράφοι ασχολήθηκαν ιδιαίτερα –προφανώς δεν «πουλάει» αρκετά το θέμα– αλλά και κανείς από την αριστερή κυβέρνηση, ίσως και ολόκληρη την ελληνική Βουλή, δε βρέθηκε να εκφράσει την αντίρρησή του…

Εσείς, κύριοι, που πηγαίνετε τα καλοκαίρια στην Επίδαυρο για να παρακολουθήσετε αρχαίες ελληνικές τραγωδίες και στο τέλος να εξάρετε το βαθυστόχαστο νόημά τους. Εσείς, που χειροκροτήσατε τον Μπαράκ Ομπάμα, κατά την τελευταία επίσκεψή του στην Αθήνα,  όταν ανέφερε τις λέξεις «Δημοκρατία» και «Ελευθερία» στον λόγο του. Εσείς, που βιαστήκατε να μιλήσετε για τη διαχρονική και παγκόσμια αξία του ελληνικού πολιτισμού και του ελληνικού πνεύματος, το οποίο εσείς οι ίδιοι έχετε την πρόθεση να «εξορίσετε» από την ελληνική εκπαίδευση…

Προφανής η αιτιολογία: στερείστε της βασικής κλασικής παιδείας, δεν γνωρίζετε ούτε Όμηρο ούτε Σοφοκλή ούτε Καζαντζάκη ούτε καν Σεφέρη και Ελύτη.

Προφανής και ο στόχος: μία γενιά απαίδευτων ανθρώπων προτιμάται από μια γενιά που έστω και λίγοι εκπρόσωποί της θα εμπνευστούν και θα αναμετρηθούν με τον παραλογισμό της εκάστοτε πολιτικής εξουσίας.

Δώσαμε απλόχερα σε όλο τον κόσμο τις αρχές μας, την τέχνη μας, τους σοφούς μας, τους ποιητές μας, τους ήρωές μας. Μ’αυτόν τον τρόπο, όπου και να βρεθούμε συναντάμε τα κομμάτια μας και έτσι αντιλαμβανόμαστε το «όλον» μας. Μ’ αυτόν τον τρόπο, όπου και να βρεθούμε, ο κόσμος μάς φαίνεται οικείος και γνώριμος. Όχι πια… Τώρα οικείος θα είναι για όλους τους άλλους. Για μας θα μοιάζει ξένος. Ξένος, όπως και ο εαυτός μας.

*Η Ελένη Λάμπου είναι φιλόλογος.