Πόλεμος ανεγκέφαλων. Τίτλος με μεγάλα γράμματα σε διψασμένες για αίμα και αναγνώστες αθλητικές εφημερίδες. Η μάχη ανάμεσα σε οπαδούς με πρωτόγονα ένστικτα και αστυνομικούς που λέγονται μπάτσοι δεν μπορεί ποτέ να έχει νικητή και ηττημένο. Μια τέτοια μάχη μοιάζει με ανοικτές τράπεζες σε εποχές χωρίς capital αλλά με control τηλεόρασης, με διαβουλεύσεις πρωθυπουργού χρεοκοπημένης χώρας, προκήρυξης εκλογών σε λαό που κοιμάται, γέννησης ονείρων σε κατοίκους που συνήθισαν να μένουν άυπνοι.
Πόλεμος φατριών. Άλλος ένας επίκαιρος τίτλος τις τελευταίες ημέρες. Αναφέρεται σε υποψήφιους αρχηγούς μεγάλου πολιτικού κόμματος της Ελλάδας που δεν μπορούν να συμφωνήσουν ακόμα και στον τρόπο διεξαγωγής της εκλογής προέδρου. Ηλεκτρονικά συστήματα καταρρέουν λόγω αδυναμίας στήριξης μιας διαδικασίας που σε άλλες χώρες είναι ρουτίνα. Ψηφοφόροι-πιόνια που βρίσκουν την ευκαιρία να στάξουν χολή για υποψηφίους-καρικατούρες. Συνταξιούχοι πρόεδροι που έχουν αποσυρθεί και παρακολουθούν τη διαδικασία από απόσταση, παίζοντας playstation ή παριστάνοντας το Νέστορα σε αποστολή χωρίς Δούρειο Ίππο, μοιάζουν να γερνούν πριν την ώρα τους. Και μια κυβέρνηση που διασκεδάζει με το θέατρο του παραλόγου που παίζεται στην Αξιωματική
Αντιπολίτευση, αφού καταφέρνει να κρύψει τις δικές της πομπές στα σκοτεινά παρασκήνια του θεάτρου σκιών.
Πόλεμος συνείδησης. Αυτό που συμβαίνει στον εγκέφαλο εθελοντών ενός μικρού αριστερού συνασπισμού που μεγαλώνουν απότομα μέσα σε μια νύχτα και γίνονται στελέχη ενός κυβερνητικού κόμματος. Σε ανθρώπους που συνήθισαν να πίνουν τζιν τόνικ στην πλατεία Καρύτση και ξαφνικά τους ζήτησαν να το γυρίσουν σε ακριβό γαλλικό κρασί σε εστιατόριο πολυτελούς ξενοδοχείου. Σε νεανικούς επαναστάτες που μέσα σε μερικές ημέρες έπρεπε να μεταμορφωθούν σε στελέχη κυβέρνησης που διαχειρίζεται την καθημερινή ζωή κατοίκων σε οικονομική κρίση και όχι το θεωρητικό ιδεολογικό τους υπόβαθρο. Σε νέους που μεγάλωσαν απότομα, τρόμαξαν απροσδόκητα και την κοπάνισαν αθόρυβα.
Πόλεμος διαφθοράς. Ανάμεσα σε διπρόσωπα στελέχη Δημόσιων Οργανισμών που δεν πρέπει να χρηματίζονται και την ίδια στιγμή ως οικογενειάρχες είναι αναγκασμένοι να χρηματίζονται για να καλύπτουν τα βασικά έξοδα της οικογένειας. Ανάμεσα σε πρώην Υπουργούς Δημοσίας Τάξης που γράφουν βιβλία με θεωρίες συνωμοσίας σε μια χώρα που λατρεύει να συνωμοτεί και να βλέπει τέρατα πίσω από αθωωτικές αποφάσεις και αγγέλους πίσω από στυγνές δολοφονίες.
Πόλεμος. Έτσι απλά. Χωρίς επιθετικό προσδιορισμό, αλλά μόνο με επιθετικές διαθέσεις. Πόλεμος το 2001 στη Νέα Υόρκη των ΗΠΑ, που απαντήθηκε με κατεδάφιση πόλεων του Ισλαμικού Κράτος. Πόλεμος λίγα χρόνια αργότερα σε ένα σιδηροδρομικό σταθμό μιας ακρωτηριασμένης Μαδρίτης και σε μια σκοτεινή Μεσόγειο που πνίγει όνειρα και ψυχές. Πόλεμος πριν από λίγες ημέρες στο Παρίσι, που μετέτρεψε τα ερωτικά καφέ της αριστερής όχθης του Σηκουάνα σε αναμνήσεις ενός ταξιδιού που διαβάζεται μέσα από βλέμματα φωτογραφιών της περασμένης δεκαετίας. Πόλεμος πριν από λίγες ημέρες στις Βρυξέλλες που νέκρωσαν, την οικονομική κοιτίδα μιας Ευρώπης που έχτισε ουρανοξύστες ξεχνώντας πως κάποιοι που ζουν στα υπόγεια μπορεί να εξεγερθούν.
Πόλεμος με πραγματικά πυρά στον κόσμο και πόλεμος εντυπώσεων στην Ελλάδα. Σε μια χώρα που δεν έχει καταλάβει πως ο πόλεμος περνά και από το δικό της έδαφος. Εκεί που σμίγουν πρόσφυγες που μπαίνουν στην Ευρώπη και αξιωματούχοι που έρχονται για να μας κάνουν Ευρώπη. Σε μια χώρα που νομίζει πως τα πάντα κινούνται γύρω από τα προβλήματά της, ενώ στην πραγματικότητα οι πραγματικοί εχθροί παίζουν με την παιδικότητά της. Σε μια χώρα που για να καταλάβει πως ο πόλεμος έφτασε και στην εξώπορτά της, πρέπει να πέσουν τίτλοι έκτακτου δελτίου ειδήσεων. Σε μια χώρα που και οι ειδήσεις κόπηκαν, λόγω έλλειψης διαφημίσεων. Σε μια χώρα πουλημένων ειδήσεων.
*Ο Γιώργος Αθανασέλλης είναι Χημικός ΕΚΠΑ, Δρ. Σχολής Χημικών Μηχανικών ΕΜΠ.