«Συγγνώμη που σας ξενύχτησα» δήλωσε η (πέραν της σπουδαίας) γλυκύτατη Κατερίνα Στεφανίδη, δευτερόλεπτα πριν πέσει το τηλεοπτικό κύκλωμα που κάλυψε το χρυσό άλμα της στους αιθέρες του Ρίο. Ένα άλμα στους ουρανούς της Ιστορίας.
Κι η αλήθεια είναι πως η συντριπτική πλειονότητα των νέων της Ελλάδας θα ξενυχτούσε χθες έτσι κι αλλιώς, όπως και προχθές, όπως και αύριο.
Δεν ήταν ποτέ εκ προοιμίου κακό ό,τι δημιουργεί (έστω και ψευδεπίγραφη) ψυχική ανάταση. Έτσι το ξενύχτι του Νεοέλληνα δεν είναι από μόνο του, αυτοτελώς, κάτι αρνητικό. Το κακό ακολουθεί αμέσως μετά. Το κακό έγκειται στην εντεινόμενη απουσία αφύπνισης. Και δεν είναι ούτε ο πονοκέφαλος του hangover, ούτε η χαμένη «επόμενη μέρα» του Νεοέλληνα, μα είναι που τελικά δεν ξύπνησε ποτέ.
Ούτε τώρα που οι εκκωφαντικοί ήχοι εγχώριων και διεθνών ξυπνητηριών, η οχλαγωγία της κατρακύλας, θα ‘πρεπε αυθύπαρκτα να του ‘χουν πάρει τα’ αυτιά.
Η Κατερίνα Στεφανίδη θα μπορούσε να ‘ναι χθες βράδυ σε κάποιο χλιδάτο ελληνικό νησί και να ορέγεται αχινοσαλάτες με γονική παροχή. Θα μπορούσε να ‘ναι σε κάποιο ελεύθερο κάμπιγκ και να αναλύει μέσα σε στάχτες μαριχουάνας τις πέντε σελίδες Μαρξ που ξεφύλλισε ως πρωτοετής στο Αρσάκειο της Εκάλης. Θα μπορούσε να ‘ναι σε μια ταβέρνα που δεν κόβει αποδείξεις και να καταριέται μετά βδελυγμίας το άδικο φορολογικό καθεστώς.
Θα μπορούσε να ‘ναι προδομένη ψηφοφόρος, συνδικαλίστρια της ΕΡΤ που αποκαταστάθηκε με μια θέση χωρίς αντικείμενο, απεργός στην 24η πορεία της για το έτος ή άβουλη βουλευτής επαρχιακού νομού με ρόλο μαϊντανού στη Βουλή των Ελλήνων.
Μα κυριότερα η Κατερίνα Στεφανίδη θα μπορούσε κάλλιστα να επαναπαυθεί στις δάφνες και τις ανέσεις του γονικού πλούτου, των ‒ήδη σπουδαίων‒ ακαδημαϊκών της τίτλων και της καπιταλιστικής άνεσης του δυτικού πολιτισμού που τη γέννησε.
Και τούτη την τελευταία ώρα, θα μπορούσε με ακόμη μεγαλύτερη άνεση και στιλ να τα παρατήσει όλα και να γίνει απ’ τα 26 της παλαίμαχος-δαφνοφόρος-Ολυμπιονίκης.
Αλλά η Κατερίνα Στεφανίδη, βουτηγμένη στον θόρυβο της επιτυχίας της και του ολυμπιακού βάθρου ψέλλισε πως θα συνεχίσει. Όχι μόνο τα μεταπτυχιακά και τα διδακτορικά της στην Νευροψυχολογία, όχι μόνο τους αγώνες για την κατάρριψη του παγκοσμίου ρεκόρ και την καθιέρωσή της στις κορυφαίες αθλήτριες όλων των εποχών, μα θα συνεχίσει το αέναο, το λυσσαλέο κυνήγι της αριστείας.
Μιας έννοιας μάλλον άγνωστης, ένοχης και ποινικοποιημένης στην Ελλάδα που χθες ξενύχτησε μαζί της. Μιας έννοιας που πνίγεται σε πηχτά ξενυχτισμένα και απαράλλαχτα κοκτέιλ, που πλέκουν τη μέθη της δήθεν εξίσωσης με άλλες κοινωνίες προηγμένες, πολιτισμένες, αριστεύουσες.
Κατερίνα μου. Σπουδαία μας Κατερίνα. Τούτη εδώ είναι στ’ αλήθεια η σωστή συγγνώμη που μας άρμοζε:
«Συγγνώμη που σας έκανα να ξενυχτήσετε, χωρίς να καταφέρω ακόμα να σας ξυπνήσω».
Όπως και να ‘χει σ’ ευχαριστούμε. Άλλοι συνειδητά, άλλοι ασύνειδα και άλλοι απλά από συνήθεια.
Υ.Γ. Η Κατερίνα Στεφανίδη έχει σπουδάσει Βιολογία στο Στάνφορντ και έχει ολοκληρώσει το μεταπτυχιακό της στη Νευροψυχολογία, που της χάρισε και τη θέση της βοηθού καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Φοίνιξ στην Αριζόνα. Μετά το Ρίο θα συνεχίσει το διδακτορικό της, όπως έχει δηλώσει η ίδια. Είναι παντρεμένη με τον επίσης αθλητή Μίτσελ Κρίερ, που είναι και προπονητής της και έχουν ως βάση τους το Οχάιο των ΗΠΑ.