1 χρόνο πριν, οι Έλληνες, κουρασμένοι και αφιονισμένοι, πλανημένοι και αυταπατώμενοι, έριξαν μια ζαριά τζογαδόρικη, υποτιθέμενης «αξιοπρέπειας», ρισκάροντας το μέλλον των παιδιών τους.
2 μήνες μετά την μεγαλύτερη εξαπάτηση του κόσμου από πολιτικό κόμμα, οι Έλληνες το ξαναψήφισαν.
Σαν αιώνιο «Ιησούν ή Βαραβάν;», που πάντα διαλέγει «Βαραβάν» του ανθρώπου η φύση.
Θλίβομαι που ο λαός μας αδυνατεί να διακρίνει το διακύβευμα, να κρίνει λογικά αλλά αντιθέτως ενδίδει στον λαϊκισμό και αναθέτει το μέλλον του στις καφετζούδες της πολιτικής.
1 χρόνο μετά, έχει επιτευχθεί άραγε κάποια συνειδητοποίηση αναφορικά με τον συσχετισμό δυνάμεων στην ΕΕ, την παταγώδη αποτυχία του ΣΎΡΙΖΑ, την ανάγκη να προβούμε σε δομικές μεταρρυθμίσεις επί το φιλελεύθερον;
Φοβούμαι δυστυχώς πως ο λαϊκισμός καλά κρατεί, ακόμα δεν έχουμε απαλλαγεί από τις ιδεοληψίες μας, ακόμα δεν έχουμε διαγνώσει το πρόβλημα, μιας και την αναξιοκρατική ισοπέδωση των πάντων και το τεράστιο κόστος φόρων/εισφορών που έφερε ο ΣΥΡΙΖΑ το αποκαλούμε «νεοφιλελευθερισμό».
Πάντα γελαστοί και γελασμένοι, πορευόμεθα εν αμεριμνησία προς ακόμα μεγαλύτερους γκρεμούς.
Όσοι αντιλαμβανόμεθα την πορεία αυτήν, έχουμε ιστορικό καθήκον να συνεργαστούμε, να πραγματώσουμε το συγκλονιστικό κάλεσμα του Ελευθερίου Βενιζέλου 1 αιώνα πριν σε ανάλογη ιστορική συγκυρία, ώστε όσοι συντελούμε στο ενεργητικό του προϋπολογισμού της χώρας να διεκδικήσουμε την εξουσία από όσους συνθέτουν το παθητικό.
Όχι για να τους τιμωρήσουμε.
Όχι για να εκδικηθούμε όσους ψήφισαν ΟΧΙ.
Όχι για να επαναφέρουμε διαπλεκόμενους παλαιοπολιτικούς.
Αλλά για να ξαναθέσουμε τη χώρα σε τροχιά παραγωγικότητας, αξιοκρατίας, ευθύνης, ανάκτησης αξιοπιστίας, προόδου.
Όπως και πέρυσι ψηφίσαμε ΝΑΙ, όχι μόνον για εμάς αλλά και για να προστατεύσουμε και όσους ψήφισαν ΟΧΙ.
Κι ας μας λοιδορούσαν.
Κι ας μην έχουν καταλάβει ακόμα τίποτε.