Το συνέδριο των 211 χωρών – μελών της FIFA, το οποίο πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη εξ αποστάσεως μέσω videolink, δεν είχε σασπένς. Ηταν μια εντελώς τυπική διαδικασία ανάθεσης των Παγκοσμίων Κυπέλλων του 2030 και του 2034, καθώς για κάθε ένα από αυτά τα τουρνουά υπήρχε μόνο μια υποψηφιότητα. Σε ό,τι αφορά τη διοργάνωση του 2034, η μεθόδευση από πλευράς Τζιάνι Ινφαντίνο ώστε να καταλήξει στη Σαουδική Αραβία, παρά τις σφοδρές αντιδράσεις πανταχόθεν, υπήρξε μαεστρική.

Πέντε ολόκληρα χρόνια προσπαθούσε ο πρόεδρος της FIFA να ευχαριστήσει τον φίλο του, Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν, διάδοχο του θρόνου και πρωθυπουργό του πάμπλουτου βασιλείου του Περσικού Κόλπου, και τελικώς τα κατάφερε. Η Σαουδική Αραβία της απόλυτης μοναρχίας, που καταπατά κατάφωρα τα ανθρώπινα δικαιώματα (ιδίως των γυναικών) και απαγορεύει τον ελεύθερο λόγο, που έχει ποινικοποιήσει την ομοφυλοφιλία και -γενικώς- τη διαφορετικότητα, που δεν σέβεται το περιβάλλον και το 2018 δολοφόνησε τον δημοσιογράφο, Τζαμάλ Κασόγκι, θα έχει την ευκαιρία να ξεπλύνει τις αμαρτίες της μέσα από το κορυφαίο αθλητικό event.

Η χώρα που, πέρα από όλα αυτά, μόλις τώρα αρχίζει να εκτιμά το ποδόσφαιρο (σε πληθυσμό 37 εκατομμυρίων οι εγγεγραμμένοι παίκτες δεν ξεπερνούν τους 21.000) θα γίνει η πρώτη στην Ιστορία αυτού του σπορ που θα φιλοξενήσει εξ ολοκλήρου ένα mega Μουντιάλ 48 ομάδων.

Πώς τα κατάφερε ο πανούργος παράγοντας; Παίζοντας σκάκι πάνω στον παγκόσμιο χάρτη. Η πρώτη κίνηση έγινε στις 4 Οκτωβρίου 2023 όταν η FIFA, εντελώς αιφνιδιαστικά, ανακοίνωσε τις αποφάσεις της για το τουρνουά του 2030. Θα το συνδιοργανώσουν, η Ισπανία, η Πορτογαλία και το Μαρόκο. Αλλά με το επιχείρημα ότι εκείνη τη χρονιά θα συμπληρώνεται ένας αιώνας από το πρώτο Μουντιάλ (το 1930 στην Ουρουγουάη) αποφασίστηκε να φιλοξενήσουν από έναν αγώνα, τρεις χώρες της Νότιας Αμερικής: η Αργεντινή, η Παραγουάη και η Ουρουγουάη. Ετσι, οι οικοδεσπότες θα προέρχονται από τρεις ηπείρους: την Ευρώπη, την Αφρική και τη Νότια Αμερική. Η Βόρεια και Κεντρική Αμερική θα μοιραστεί το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2026. Οπότε, σύμφωνα με την πολιτική του rotation που έχει υιοθετήσει η FIFA, η διοργάνωση του 2034 έπρεπε να πάει στην Ασία ή την Ωκεανία.

Η Αυστραλία εκδήλωσε το ενδιαφέρον της, με υποψήφιες συνδιοργανώτριες την Ινδονησία, τη Μαλαισία και τη Σιγκαπούρη. Τότε ο Ινφαντίνο προχώρησε στο επόμενο στάδιο του σχεδίου του. Για την κατάθεση των σχετικών φακέλων έδωσε προθεσμία μόλις 25 ημερών. Η Αυστραλία ήταν αδύνατο να προλάβει. Ενώ η Σαουδική Αραβία, που σκόπευε να διεκδικήσει το τουρνουά του 2030, ήταν πανέτοιμη. Κατέθεσε την υποψηφιότητά της μερικές ώρες αργότερα, και ο 54χρονος ιταλοελβετός κυβερνήτης του ποδοσφαίρου ήταν εκεί για να την παραλάβει αυτοπροσώπως. Η Αυστραλία απέσυρε την υποψηφιότητα της, ενώ η Μαλαισία και η Ινδονησία τάχθηκαν υπέρ των Σαουδαράβων.

Η τελευταία πράξη παίχθηκε τον περασμένο Οκτώβριο. Μια επιτροπή, με την οποία συνέστησε ο γενικός γραμματέας της FIFA και «δεξί χέρι» του Ινφαντίνο, Ματίας Γκράφστρομ, επισκέφθηκε τη Σαουδική Αραβία για να επιθεωρήσει τις πόλεις που θα φιλοξενήσουν τους αγώνες και τις υποδομές τους. Στις 30 Νοεμβρίου ανακοίνωσε τη βαθμολογία της: 4,2 με άριστα το 5. Είναι η υψηλότερη που δόθηκε ποτέ σε υποψήφια οικοδέσποινα του Παγκοσμίου Κυπέλλου.

«Πολύ φοβάμαι ότι η FIFA επέστρεψε σε παλιές, κακές πρακτικές», σχολίασε στο BBC Sport ο πρώην γενικός γραμματέας της UEFA, Λαρς Ολσον. Διευκρινίζοντας ότι «δεν πρόκειται για διαφθορά, όπως στις εποχές των (πρώην προέδρων) Ζοάο Χάβελανζ και Σεπ Μπλάτερ, όμως κινούνται προς την ίδια κατεύθυνση. Και οι περισσότερες από τις εθνικές ομοσπονδίες δεν αντιδρούν μπροστά σε αυτή την αδιαφάνεια, επειδή και εκείνες προσδοκούν να κερδίσουν κάτι. Συμμετέχουν σε ένα καρουζέλ παζαριών».

Ακόμη κι αν δεν βάζει λεφτά στην τσέπη, ο Ινφαντίνο έχει σοβαρούς λόγους να κατευθύνει τα πράγματα εκεί που θέλει. Τον περασμένο Απρίλιο ο κρατικός πετρελαϊκός κολοσσός της Σαουδικής Αραβίας, Aramco, συμφώνησε να γίνει ο πιο γενναιόδωρος χορηγός της FIFA, με ένα deal αξίας 90 εκατομμυρίων ευρώ ετησίως. Το έχουμε ξαναδεί το έργο. Με τη χορηγία της Gazprom όταν η Ρωσία ανέλαβε το τουρνουά του 2018, και εκείνη της Qatar Airlines όταν το Κατάρ πήρε τη διοργάνωση του 2022. Η Σαουδική Αραβία βοήθησε τη FIFA, πρωτίστως τον Ινφαντίνο που το εμπνεύστηκε, και στο project του Παγκόσμιου Κυπέλλου Συλλόγων, που θα διεξαχθεί το 2025 στις ΗΠΑ. Το Ταμείο Δημοσίων Επενδύσεων (PIF) της χώρας του Κόλπου θα αγοράσει μετοχικό ποσοστό στην DAZN, η οποία αγόρασε τα τηλεοπτικά δικαιώματα του τουρνουά (που κανένας δεν ήθελε) έναντι, σχεδόν, ενός δισεκατομμυρίου ευρώ.

Ο Ινφαντίνο έκανε τα πάντα για να βοηθήσει τον μπιν Σαλμάν στην προσπάθειά του να δείξει στον κόσμο ένα διαφορετικό πρόσωπο της χώρας του. Επιχείρησε να τη χρίσει συνδιοργανώτρια του Μουντιάλ 2022, αλλά το Κατάρ αρνήθηκε. Υστερα πίεσε τον (τότε) ιταλό πρωθυπουργό, Τζιουζέπε Κόντε, να μοιραστεί η Ιταλία το τουρνουά του 2030 με τη Σαουδική Αραβία και την Αίγυπτο. Το ίδιο έκανε και με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, τον οποίο συνάντησε στην Αθήνα τον Αύγουστο του 2022. Τώρα, επιτέλους, τα κατάφερε.

Οι Σαουδάραβες του έχουν υποσχεθεί ένα Παγκόσμιο Κύπελλο πιο χλιδάτο ακόμη και από εκείνο του Κατάρ. Σχεδιάζουν να κατασκευάσουν 11 υπερσύγχρονα γήπεδα (τρία από αυτά χτίζονται ήδη), μεταξύ των οποίων και ένα στη νέα πόλη -στο μέγεθος του Βελγίου- που οικοδομούν στις ακτές της Ερυθράς Θάλασσας. Το στάδιο θα βρίσκεται σε υψόμετρο 350 μέτρων πάνω από τη θάλασσα, και θα είναι προσβάσιμο μόνο με ανελκυστήρες και οχήματα χωρίς οδηγό. Ανθρωπιστικές οργανώσεις κρούουν τον κώδωνα των εργατικών ατυχημάτων, σε μια χώρα 12 φορές μεγαλύτερη από το Κατάρ. Αλλά η FIFA του Ινφαντίνο δεν συμμερίζεται τις ανησυχίες τους. Αναζητά μεγαλύτερα έσοδα και νέες αγορές, με κάθε κόστος.

Δύο Μουντιάλ στη Μέση Ανατολή μέσα σε 12 χρόνια – ποιος θα το πίστευε; Αλλά εκεί είναι το (οικονομικό) μέλλον των σπορ. Το έχουν αντιληφθεί, η Formula 1, το μποξ, το γκολφ, το τένις, το μπάσκετ… Οχι μόνο το ποδόσφαιρο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News