Υπάρχουν ορισμένες χρονιές για τις οποίες είναι δύσκολο να προσδιορίσεις το βασικό γεγονός που τις σημάδεψε, πόσο μάλλον να το συνοψίσεις σε μία λέξη. Το 2024 σίγουρα δεν είναι μια από αυτές. Η επιστροφή του Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο έπειτα από τέσσερα χρόνια απουσίας θα έχει σημαντικές συνέπειες, όχι μόνο για την πιο ισχυρή χώρα του κόσμου, αλλά και για τις υπόλοιπες. Ποια λέξη μπορεί να αποτυπώσει το μείγμα έκπληξης, ενθουσιασμού και τρόμου που νιώθουν οι άνθρωποι καθώς το κίνημα ΜAGA επιστρέφει στην εξουσία;

Αρχικά, γράφει ο Economist, ας κινηθούμε υποθετικά προς την αντίθετη κατεύθυνση. Αν κέρδιζε η Κάμαλα Χάρις, η λίστα των υποψηφίων «λέξεων της χρονιάς» θα ήταν εντελώς διαφορετική: τα Μέσα περιέγραψαν την καμπάνια της ως μια εκστρατεία «παλμού», παρά ως πολιτική. Η μαζική έκκλησή της προς τους νέους αποτυπώθηκε στη λέξη «brat», που στα ελληνικά θα μπορούσε να αποδοθεί χαϊδευτικά ως «τσογλανάκι». Αλλά η Χάρις δεν κέρδισε, και έτσι το «brat» είναι απίθανο να μείνει στην Ιστορία, παρά μόνο ως απάντηση σε μια ασήμαντη ερώτηση.

Για την καθοριστική λέξη της χρονιάς βοηθάει να ανατρέξουμε στο παρελθόν. «Οι Έλληνες ήξεραν να μιλούν για την πολιτική και την εξουσία. Στα αγγλικά υπάρχει μια πλειάδα πολιτικών όρων που προέρχονται από τα αρχαία ελληνικά», εξηγεί ο Economist, επειδή άντλησαν μεγάλο μέρος του πολιτικού στοχασμού τους από φιλοσόφους όπως ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης. Αν, λοιπόν, ανατρέξει κανείς στο λεξικό (ελληνική λέξη και το ίδιο), ανακαλύπτει πολλές ρίζες. Η «Αρχή» (ηγεμονία), για παράδειγμα, βρίσκεται στη μοναρχία (monarchy), την ολιγαρχία (oligarchy) και την αναρχία (anarchy)· η κυριαρχία του ενός, των λίγων και του κανενός, αντίστοιχα.

Τα ελληνικά προσέφεραν στα αγγλικά ακόμη μια ρίζα, την -κρατία (εκ του ρήματος «κρατώ»), η οποία συναντάται ευρέως. Εμφανίζεται στις λέξεις δημοκρατία, αριστοκρατία, γεροντοκρατία, θεοκρατία και πλουτοκρατία, καθώς και την αξιοκρατία (meritocracy στα αγγλικά, μια λέξη που παντρεύει λατινική και ελληνική ρίζα). Το Αγγλικό Λεξικό της Οξφόρδης είναι επίσης γεμάτο λέξεις που χρησιμοποιούνται σπανιότερα, όπως η οχλοκρατία (εξουσία του όχλου), η γυναικοκρατία (κυβέρνηση από γυναίκες) και η θαλασσοκρατία (κυριαρχία των θαλασσών).

Δύο άλλες λέξεις που προέρχονται από την ελληνική ρίζα -κρατία φαίνονται κατάλληλες για τη φετινή εκλογική χρονιά, συνεχίζει ο Economist. Η μία είναι η θεατροκρατία ή κυριαρχία των θεατρίνων. Η λέξη έλκει την καταγωγή της από τον Πλάτωνα, ο οποίος αναφερόταν με αυτή σε όσους είναι ικανοί να εξάπτουν τα συναισθήματα του πλήθους σε ένα θέατρο και να τα μετατρέπουν σε ισχυρή πολιτική δύναμη. Αυτή θα μπορούσε να ήταν μια καλή λέξη της χρονιάς για το 2016, όταν ένας πρώην σταρ των ριάλιτι, με βασικό ταλέντο τον χειρισμό του πλήθους, εξελέγη για πρώτη φορά πρόεδρος των ΗΠΑ.

Μετά την επανεκλογή του Τραμπ, στις 5 Νοεμβρίου, ο κόσμος παρακολουθούσε με αγωνία, καθώς άρχισε να μοιράζει χαρτοφυλάκια. Ορισμένες επιλογές, όπως της Σούζι Γουάιλς για επιτελάρχη του και του γερουσιαστή Μάρκο Ρούμπιο για υπουργό Εξωτερικών, ήταν λογικές, καθώς οι άνθρωποι αυτοί είχαν τα προσόντα και τις ικανότητες. Ωστόσο οι υπόλοιπες υποψηφιότητες, την εβδομάδα που έληξε στις 15 Νοεμβρίου, οδήγησαν σε αύξηση του αριθμού των ατόμων που αναζητούσαν μια άλλη λέξη, προερχόμενη από τη ρίζα «-κρατία» στο Google.

Ο Ματ Γκατζ, κατηγορούμενος για σεξουαλικά εγκλήματα και αδικήματα σχετιζόμενα με ναρκωτικά, ο οποίος μάλιστα ερευνάται από την επιτροπή δεοντολογίας του Κογκρέσου, προτάθηκε ως ο ανώτατος αξιωματούχος επιβολής του Νόμου στη χώρα. Ο Ρόμπερτ Κένεντι τζούνιορ, ένας συνωμοσιολόγος κατά των εμβολίων, επρόκειτο να γίνει υπουργός Υγείας. Η Τούλσι Γκάμπαρντ, μια συνωμοσιολόγος συμπαθούσα τους τυράννους της Συρίας και της Ρωσίας, επρόκειτο να διευθύνει τις υπηρεσίες πληροφοριών της Αμερικής. Και ο Πιτ Χέγκσεθ, παρουσιαστής αθλητικών στο Fox News, με τατουάζ που σχετίζονται με την Ακροδεξιά και κατηγορούμενος για σεξουαλική επίθεση, προτάθηκε για υπουργός Αμυνας.

Οπότε, η λέξη που γκουγκλάριζαν όλοι ήταν η κακιστοκρατία: η ηγεσία των χειρότερων. Το πρώτο συνθετικό, κακός, δεν χρησιμοποιείται συχνά στα αγγλικά, γράφει ο Economist. Η κακιστοκρατία δεν συναντάται στα αρχαία ελληνικά ως λέξη, φαίνεται ότι επινοήθηκε στα αγγλικά ως αντώνυμο της αριστοκρατίας, που υπονοεί την «ηγεσία από τους καλύτερους». Στα Google Trends η λέξη κακιστοκρατία εκτινάχθηκε στην κορυφή των αναζητήσεων την επομένη της εκλογής του Τραμπ. Και για δεύτερη φορά ανέβηκε στην ίδια θέση μετά την ανακοίνωση αυτών των υποψηφιοτήτων.

Οι αναζητήσεις για την ίδια λέξη αυξήθηκαν τρίτη φορά στις 21 Νοεμβρίου, όταν ο Γκατζ ανακοίνωσε ότι θα αποσυρθεί από την υποψηφιότητα για τη θέση του Γενικού Εισαγγελέα, κάτι που δείχνει ότι θεωρείται ο χειρότερος από τους χειρότερους. Ο όρος ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής σε Πολιτείες-προπύργια των Δημοκρατικών, όπως το Ορεγκον, η Μασαχουσέτη και η Μινεσότα.

Πολλά απομένει να φανούν σχετικά με τη νέα «-κρατία» του Τραμπ. Κατά τη διάρκεια της προηγούμενης θητείας του απέλυσε πάρα πολλούς από τους αξιωματούχους που ο ίδιος είχε προηγουμένως επιλέξει. Πολλοί από αυτούς έγιναν έκτοτε επικριτές του. Αυτή τη φορά, όμως, επέλεξε τους συνεργάτες του με βασικό κριτήριο την πίστη τους σε αυτόν. Πολλοί από τους υποστηρικτές του χαίρονται βλέποντάς τον να δημιουργεί το κατάλληλο «πλήρωμα» με μία και μοναδική αποστολή: να καταστρέψει αυτό που εκλαμβάνουν ως βαθύ κράτος και το οποίο απεχθάνονται εξίσου βαθιά.

Η «κακιστοκρατία» έχει τον σκληρό ήχο του γυαλιού που σπάει, καταλήγει ο Economist. Αν αυτό είναι καλό ή κακό, εξαρτάται από το αν πιστεύει κάποιος ότι το γυαλί… πήγαινε γυρεύοντας. Σε κάθε περίπτωση, ο όρος εκφράζει τους φόβους της μισής Αμερικής και μεγάλου μέρους του υπόλοιπου κόσμου για αυτά που έρχονται την επόμενη τετραετία, γεγονός που την αναδεικνύει σε λέξη της χρονιάς.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News