Στις 6 Φεβρουαρίου ο Μπομπ Μάρλεϊ (1945-1981) θα γιόρταζε τα 79α γενέθλιά του, αν είχε επιζήσει από εκείνο το μελάνωμα που τον σκότωσε σε ηλικία μόλις 36 ετών. «Σήμερα ο Μπομπ θα είχε περισσότερες ιστορίες να τραγουδήσει σε σχέση με το παρελθόν, καταστάσεις να επικρίνει, πολεμοκάπηλους να καταδικάσει, Αφρικανούς να παρηγορήσει και πρόσφυγες να ενθαρρύνει. Και για αυτόν τον λόγο τα τραγούδια του δεν εξαφανίστηκαν ποτέ και η ρέγκε ήταν και παραμένει η πιο συναρπαστική και ανατρεπτική μουσική. Και ο Μπομπ Μάρλεϊ ένας προφήτης του οποίου τα ίχνη δεν χάθηκαν ποτέ» γράφει ο Τζουζέπε Βιντέτι της  La Repubblica.  

«Εχω ακούσει τα τραγούδια του να παίζονται στα σπίτια από λάσπη στο Τιμπουκτού του Μάλι και στις παραλίες της Γκόα στην Ινδία. Είδα το πρόσωπό του με τις τζίβες να ανεμίζουν σε γκράφιτι ζωγραφισμένα σε βράχους του νησιού της Ελεφαντίνης, στο Ασουάν της Ανω Αιγύπτου, και στη Μεντίνα του Μαρακές, στο Μαρόκο, στις λαμαρίνες των παραγκών στο Σοβέτο, στη Νότια Αφρική, και σε μια καλύβα στην παραλία του Κάντιθ, στην Ανδαλουσία, σε μια ρασταφάρι καφετέρια στη γειτονιά Αλφαμπετ Σίτι του Μανχάταν και στο συνονθύλευμα των τοιχογραφιών του Μπρίξτον στο Λονδίνο» προσθέτει ο ιταλός δημοσιογράφος, ειδικός στη μουσική και λάτρης της ρέγκε.

Μας πληροφορεί επίσης πως επί χρόνια η πολυμελής οικογένεια του Μάρλεϊ, με επικεφαλής τη Ρίτα Μάρλεϊ, τη χήρα του, απέρριπτε την ιδέα μιας ταινίας για τον βίο και την πολιτεία του θρύλου της ρέγκε, έως ότου αποφάσισε πρόσφατα να αναλάβει η ίδια την πρωτοβουλία, με αρκετούς Μάρλεϊ να συνεργάζονται, τελικά, μεταξύ τους στο πλαίσιο της παραγωγής ενός βιογραφικού δράματος με τον τίτλο «Bob Marley: One Love», η πρεμιέρα του οποίου έγινε στο Κίνγκστον της Τζαμάικας στις 23 Ιανουαρίου, ενώ από την προηγούμενη εβδομάδα η ταινία άρχισε να προβάλλεται στους κινηματογράφους της Ελλάδας.

«Εχουμε δει πολλά έργα για τους μεγάλους της μουσικής, λίγο-πολύ επιτυχημένα» γράφει ο Τζουζέπε Βιντέτι, αναφερόμενος ενδεικτικά στις ταινίες που γυρίστηκαν για την Μπίλι Χόλιντεϊ, τον Ρέι Τσαρλς, τον Τζέιμς Μπράουν, τον Φρέντι Μέρκιουρι, τον Ελτον Τζον, την Αρίθα Φράνκλιν και τον Ελβις Πρίσλεϊ, σε σκηνοθεσία Μπαζ Λούρμαν, η καλύτερη σύμφωνα με τον ιταλό ειδικό, ο οποίος θυμίζει πως την άνοιξη αναμένεται και η ταινία για τη ζωή και το έργο της πρόωρα χαμένης Εϊμι Γουάινχαουζ.

«Στην προκειμένη περίπτωση η διαδικασία ήταν πολύ περίπλοκη, αφορούσε τη δημιουργία μιας χολιγουντιανής ταινίας για τον λιγότερο χολιγουντιανό χαρακτήρα στην ιστορία της μουσικής» είπε στη La Repubblica ο Ζίγκι Μάρλεϊ, ο 55χρονος γιος του Μπομπ που ήταν 13 χρόνων την περίοδο του θανάτου του πατέρα του, αλλά έπαιζε ήδη μουσική και τραγουδούσε με τα αδέρφια και τις αδελφές του στο εφηβικό συγκρότημα Melody Makers.

♦ Δείτε: Μπομπ Μάρλεϊ για πάντα

«Εχει ακόμα το πρόσωπο ενός αγοριού, τα απαραίτητα κοτσιδάκια, φοράει το μπλουζάκι από μια συναυλία των Wailers στη Χαβάη το 1979» αναφέρει στο κείμενό του ο δημοσιογράφος της La Repubblica. Ο Ζίγκι Μάρλεϊ, ο οποίος ασχολήθηκε με την παραγωγή του έργου περισσότερο από τα υπόλοιπα αδέλφια του, είναι ενθουσιασμένος και με την ερμηνεία του πρωταγωνιστή Κίνγκσλεϊ Μπεν-Αντίρ που ερμηνεύει τον πατέρα του (και έχει ήδη υποδυθεί τον Μάλκολμ Χ και τον Μπαράκ Ομπάμα στη μεγάλη οθόνη, καθώς και τον «Basketball Ken» στην «Barbie») και με τη σκηνοθεσία του Ρεϊνάλντο Μάρκους Γκριν, σκηνοθέτη του «King Richard», μεταξύ άλλων, το οποίο ήταν υποψήφιο για έξι Οσκαρ στην 94η τελετή απονομής των βραβείων της αμερικανικής ακαδημίας κινηματογράφου.

«Βίωσα έντονα και αντικρουόμενα συναισθήματα, αλλά με εντυπωσίασε ευχάριστα το γεγονός ότι οι εικόνες μεταδίδουν μόνο το μήνυμα του πατέρα μου προς τον κόσμο. Μπορεί να συνοψιστεί σε τρεις λέξεις και δεν είναι ασήμαντες: ενότητα, ειρήνη, αγάπη. Παρακολούθησα την ταινία, αποστασιοποιημένος όσο ένας οποιοσδήποτε θεατής: πρόκειται για μία απλή, απολαυστική ιστορία, για μια καλή ισορροπία μεταξύ δράσης, δράματος και κωμωδίας» είπε ο Ζίγκι Μάρλεϊ.

Οσον αφορά την εμπλοκή, τη δική του και των υπόλοιπων μελών της οικογένειας Μάρλεϊ στην ταινία, ανέφερε πως «συμμετείχα απευθείας στο σενάριο, αλλά το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς έγινε κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων. Νομίζω ότι είναι ένας μάλλον ιδιαίτερος τρόπος δουλειάς, αλλά ήταν ενθαρρυντικός και ευεργετικός: δημιουργούσαμε ενώ δημιουργούσαμε, προσπαθώντας να τελειοποιήσουμε κάθε λεπτομέρεια, τη διάλεκτο της Τζαμάικα, την τυπική χροιά του Μπομπ, τον περίεργο τρόπο με τον οποίο χειρονομούσε και κινούνταν. Δεν χρειαζόμασταν διαμεσολαβητές, ξέρω την ιστορία του Μπομπ καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο και δίπλα μου ήταν και ο Νέβιλ Γκάρικ, φίλος και συνεργάτης του πατέρα μου και η μητέρα μου, που ως μέλος του συγκροτήματος I Threes πήγε σε περιοδεία με τους Wailers παντού».

Ο γιος του Μπομπ Μάρλεϊ σημείωσε επίσης πως το να βρεθεί ένας ηθοποιός ικανός να υποδυθεί μια μοναδική προσωπικότητα, έναν χαρισματικό όσο και μυθικό καλλιτέχνη, όπως ήταν ο πατέρας του, δεν ήταν εύκολο και χρειάστηκε χρόνος. «Ομως μόλις γνωρίσαμε τον Κίνγκσλεϊ Μπεν-Αντίρ δεν είχαμε πλέον καμία αμφιβολία. Η ελκυστικότητά του, ήδη από τις οντισιόν, με άφησε άφωνο. Ξέραμε εξαρχής ότι κανείς δεν μπορούσε να μπει στη θέση του Μπομπ Μάρλεϊ, αναζητούσαμε έναν καλλιτέχνη που θα μπορούσε να αναπαράγει τουλάχιστον μέρος του χαρίσματός του και να μεταφέρει τα συναισθήματά του. Ο Μπεν-Αντίρ τα κατάφερε τέλεια. Οταν του εκφράσαμε τις αμφιβολίες και τις επιθυμίες μας, μας είπε: “Μπορώ να το κάνω”».

Οποιος αναζητά μια ολοκληρωμένη ιστορία της ζωής του Μπομπ Μάρλεϊ –και της φιλοσοφίας των ρασταφάρι την οποία ασπάστηκε– επιβάλλεται να παρακολουθήσει το συναρπαστικό ντοκιμαντέρ «Marley» (2012) του Κέβιν Μακντόναλντ, αλλά, όπως εξήγησε ο Ζίγκι Μάρλεϊ «43 χρόνια μετά τον θάνατό του χρειαζόμασταν ένα γεγονός γύρω από τη φιγούρα του πατέρα μου για να μεταδώσουμε το μήνυμά του σε μια νέα γενιά».

Σχετικά με τη μεταξύ τους σχέση ανέφερε πως «ο πατέρας μου είναι πατέρας μου, αλλά ταυτόχρονα είναι και αδερφός μου, ήταν 36 ετών όταν πέθανε. Απλώς αποδέχθηκα ότι θα γινόταν και πνευματικός μου οδηγός, πέρα από μουσικός. Ως παιδί ήμουν πάντα μαζί του. Συμμετείχα σε εκείνες τις θρησκευτικές τελετές, ήμουν παιδί ρασταφάρι, έχουμε διαφορετική φιλοσοφία όσον αφορά τα υλικά αγαθά. Τώρα που δεν είναι πια εδώ, είναι ένας αδερφός ρασταφάρι. Αυτό διδάσκει η φιλοσοφία μας».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News