Στο «Poor Things», κινηματογραφική μεταφορά του μυθιστορήματος του Αλιστερ Γκρέι από τον Γιώργο Λάνθιμο, η Εμα Στόουν υποδύεται την Μπέλα Μπάξτερ, μια νεαρή γυναίκα με μυαλό βρέφους, που ξεκινά ένα ταξίδι αυτοανακάλυψης μέσα από φανταστικά αστικά τοπία της βικτωριανής εποχής. Είναι ένας σουρεαλιστικός άθλος εκλεπτυσμένου slapstick και αλλοπρόσαλλου παιχνιδιού λέξεων, στην υπηρεσία ενός ικανού τόξου ειλικρινών χαρακτήρων. Και είναι πολύ, πολύ αστείο, γράφει στον Guardian η Αν Μπίλσον.

Οι κριτικοί συναγωνίζονται με ενθουσιασμό μεταξύ τους στην αναζήτηση υπερθετικών χαρακτηρισμών για τη Στόουν, ενώ περισσότεροι από ένας έχουν χρησιμοποιήσει τη λέξη «ατρόμητη», κεκαλυμμένο κώδικα για το είδος της ξεδιάντροπης γύμνιας και του σεξουαλικού περιεχομένου, που οι περισσότεροι ηθοποιοί του Χόλιγουντ αποφεύγουν πια.

Η ταινία είναι ιρλανδικής-βρετανικής-αμερικανικής συμπαραγωγής, με ατμόσφαιρα ευρωπαϊκού κινηματογράφου τέχνης, και είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα προφέρει στην ηθοποιό μια τέταρτη υποψηφιότητα για Οσκαρ.

«Πάνω από όλα, αυτή η ταινία είναι ο κεντρικός χαρακτήρας της Μπέλα Μπάξτερ, αυτού του απίστευτου πλάσματος, και δεν θα υπήρχε χωρίς την Εμα Στόουν, άλλο ένα απίστευτο πλάσμα» είπε ο Γιώργος Λάνθιμος παραλαμβάνοντας τον Χρυσό Λέοντα στο Φεστιβάλ Βενετίας τον περασμένο Σεπτέμβριο.

Η καυτή πρασινομάτα του «Superbad» με τα σιδεράκια

Ποιος θα μπορούσε άραγε να προβλέψει το 2007 την ανατροπή που θα γινόταν μερικά χρόνια αργότερα στην καριέρα μιας 18χρονης με πράσινα μάτια, η οποία έβαψε κόκκινα τα φυσικά ξανθά μαλλιά της για τις ανάγκες του κινηματογραφικού της ντεμπούτου στη νεανική κωμωδία «Superbad»; Το  ταλέντο της, ωστόσο, ήταν αρκετό από την πρώτη στιγμή για να πείσει σαν καυτή γκόμενα του έφηβου Τζόνα Χιλ, ενώ με τα χρόνια έχει βελτιστοποιήσει έναν συνδυασμό γοητείας ανόητου κοριτσιού της διπλανής πόρτας και κωμικού timing, σε μια ελκυστική περσόνα που δεν απέχει από σταρ της χρυσής εποχής του Χόλιγουντ, όπως η Αϊρίν Νταν ή η Κάρολ Λόμπαρντ, σημειώνει η Αν Μπίλσον στο άρθρο του Guardian.

Γεννήθηκε το 1988, ως Εμιλι Τζιν Στόουν, στο Σκοτσντέιλ της Αριζόνα, αλλά όπως εξομολογήθηκε αργότερα στο «The Tonight Show», άλλαξε το όνομά της γιατί «ήθελα να με λένε Εμα, όπως την Baby Spice (Εμα Μπάντον των Spice Girls)». Η φωνή της, χαμηλή και κάπως βραχνή –σήμα κατατεθέν της Στόουν–, είναι αποτέλεσμα των κολικών από τους οποίους έπασχε όταν ήταν μωρό, ενώ αργότερα ανέπτυξε ένα «υπερβολικά βαθύ δάγκωμα» (όταν τα άνω πρόσθια δόντια σκεπάζουν τα κάτω) επειδή πιπίλιζε τον αντίχειρά της, οπότε αναγκάστηκε να φοράει σιδεράκια για επτά χρόνια.

Περιγράφοντας τον εαυτό της, η Εμα Στόουν λέει ότι μεγαλώνοντας έγινε θορυβώδης και αυταρχική. Ηθελε να είναι ο Στιβ Μάρτιν ή ο Τζον Κάντι και η κύρια φιλοδοξία της ήταν να φιλοξενηθεί στο «Saturday Night Live», κάτι που πέτυχε πέντε φορές.

Υποδύθηκε μια σειρά από εντυπωσιακούς δεύτερους ρόλους, ανάμεσά τους μια έξυπνη μαθήτρια στο «Κουνελάκι από σπίτι» (2008), ντυμένη με ένα ρούχο της Μαντόνα της δεκαετίας του 1980 (και με σιδεράκια στα δόντια) στα «Φαντάσματα των Πρώην» (2009), ενώ ήταν έντονα ερωτική στην κωμωδία τρόμου «Zombieland» (2009).

Αλλά η σημαντική πρόοδος έγινε με τον πρώτο πρωταγωνιστικό ρόλο της, ως Ολιβ Πέντεργκαστ, στην εφηβική κωμωδία «Εύκολη…κατά Λάθος» (2010), βασισμένη στο κλασικό μυθιστόρημα του 1850 «Το Αλικο Γράμμα». Η Ολιβ ντροπιάζεται από τους συνομηλίκους της, που πιστεύουν (λανθασμένα) ότι έχασε την παρθενία της, αλλά εκμεταλλεύεται τη φήμη της για να αποκαλύψει την υποκρισία τους. Το σενάριο δεν είναι πολύ πειστικό, όμως η Στόουν αποδεικνύεται αξιολάτρευτη.

Η ταινία έγινε μεγάλη εισπρακτική επιτυχία και έλαβε θετικές κριτικές, κυρίως για την ερμηνεία της Εμα Στόουν, η οποία της έφερε μια υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα Α’ γυναικείου ρόλου. Ακόμη, το περιοδικό Time έγραψε ότι ήταν μία από τις 10 καλύτερες ερμηνείες του 2010 και επαίνεσε το «χάρισμα της ηθοποιού να κάνει αυθαίρετους διαλόγους να ακούγονται φυσικοί».

Αλλαγή (υποκριτικής) κατεύθυνσης

Στη συνέχεια, αλλάζοντας κατεύθυνση, η Στόουν εμφανίστηκε στη δραματική κομεντί «Υπηρέτριες» (2011), ως επίδοξη δημοσιογράφος που τεκμηριώνει τον ρατσισμό στο Μισισιπή το 1963 μιλώντας με αφροαμερικανίδες υπηρέτριες. Ηταν εισπρακτική επιτυχία, παρά το γεγονός ότι επικεντρώνεται στην ιστορία μιας λευκής κοπέλας που σχετίζεται με δυο μαύρες υπηρέτριες.

Λιγότερο προβληματική ήταν η κομεντί «Crazy, Stupid, Love» (2011), όπου συνεργάστηκε για πρώτη φορά με τον Ράιαν Γκόσλινγκ. Μέχρι τότε όλοι υπέθεταν ότι ήταν κοκκινομάλλα, αλλά επέστρεψε στο φυσικό ξανθό χρώμα της για να παίξει την Γκουέν Στέισι στην περιπέτεια «The Amazing Spider-Man», που ξεχώρισε χάρη στη χημεία της με τον συμπρωταγωνιστή της Αντριου Γκάρφιλντ, με τον οποίο σχετιζόταν ερωτικά, τόσο στην οθόνη όσο και εκτός.

Στη συνέχεια, η αμερικανίδα ηθοποιός έδειξε τις ικανότητές της σε ταινίες εποχής, όπως το θρίλερ «Διώκτες του Εγκλήματος» (2013) με τους Ράιαν Γκόσλινγκ (στη δεύτερη συνεργασία τους) και Σον Πεν, το οποίο διαδραματίζεται το 1949, και τo ρετρό ρομάντζο του Γούντι Αλεν «Μαγεία στο Σεληνόφως» (2014), που διαδραματίζεται στη Γαλλική Ριβιέρα ένα καλοκαίρι της δεκαετίας του 1920. Ενας εγγλέζος μάγος (Κόλιν Φερθ) καταφθάνει, όχι ως απλός παραθεριστής, αλλά ως ο άνθρωπος που του έχει ανατεθεί να διεισδύσει και να διαλευκάνει μια απάτη και να ξεσκεπάσει μια νεαρή Αμερικανίδα (Εμα Στόουν) που έχει ξετρελάνει την αριστοκρατία με τις πνευματικές δυνάμεις της.

Γοητευτική και ανάλαφρη κωμωδία παρεξηγήσεων μεν, αλλά η «Μαγεία στο Σεληνόφως» δεν φτάνει στα επίπεδα άλλων δημιουργιών του Αλεν. Ισως, μάλιστα, δεν βοηθήθηκε από τη διαφορά ηλικίας 28 ετών μεταξύ της Στόουν και του συμπρωταγωνιστή της Φερθ, στην οποία αναφέρθηκε η ηθοποιός: «Ο Κόλιν Φερθ και εγώ μιλήσαμε για τη διαφορά ηλικίας, η οποία ήταν τεράστια, απολύτως, αφού γεννήθηκε την ίδια χρονιά με τον πατέρα μου» είπε σε συνέντευξή της στο Vulture.

Αλλά κέρδισε επαίνους και την πρώτη της υποψηφιότητα για Οσκαρ Β’ γυναικείου ρόλου για την εξαιρετική ερμηνεία της στη βραβευμένη με Οσκαρ (καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας και πρωτότυπου σεναρίου) μαύρη κωμωδία «Birdman» (2014) του Αλεχάντρο Γκονσάλες Ινιαρίτου, όπου υποδύθηκε την πρώην τζάνκι κόρη του Μπέρντμαν (Μάικλ Κίτον). Τον χειμώνα του 2014, εξάλλου, η Στόουν έκανε το ντεμπούτο της στο Μπρόντγουεϊ, παίρνοντας τη σκυτάλη από τη Μισέλ Ουίλιαμς ως Σάλι Μπόουλς στο «Καμπαρέ».

Μια συγγνώμη για το «ξάσπρισμα»

Ακολούθησαν μερικά παραπατήματα στην οθόνη. Στον (αβάσταχτα έως αφόρητα ελαφρύ) «Παράλογο Aνθρωπο» (2015) του Γούντι Αλεν, η Εμα Στόουν έπαιξε την Τζιλ Πόλαρντ, φοιτήτρια του καθηγητή φιλοσοφίας Αμπε Λούκας (Χοακίν Φίνιξ), ο οποίος βιώνει μια υπαρξιακή κρίση. Πιο επιζήμια, πάντως, υπήρξε η ρομαντική κομεντί «Aloha» (2015) του Κάμερον Κρόου, που διαδραματίζεται στη Χαβάη. Εκεί η Στόουν υποδύεται την Αλισον Νγκ, μια πολλά υποσχόμενη νεαρή πιλότο κινεζικής και χαβανέζικης καταγωγής.

Το γεγονός, ωστόσο, ότι δόθηκε σε μια λευκή ηθοποιό ο ρόλος ενός έγχρωμου χαρακτήρα (το γνωστό «ξάσπρισμα») προκάλεσε την αντίδραση του δικτύου The Media Action Network for Asian Americans, που το χαρακτήρισε «προσβολή για την ποικιλόμορφη κουλτούρα και τον ιστό της Χαβάης».

Μάλιστα, όταν η ηθοποιός Σάντρα Ο είπε –ειρωνευόμενη– στην απονομή των βραβείων Χρυσή Σφαίρα 2019 ότι το «Τρελά πλούσιοι» (2013) ήταν «η πρώτη ταινία με αμερικανοασιάτη πρωταγωνιστή μετά το “Φάντασμα στο κέλυφος” και το “Aloha”», η Στόουν ακούστηκε να φωνάζει «συγγνώμη!»

Ο δρόμος προς την κορυφή

Ολα αυτά δεν ήταν παρά το πρελούδιο πριν από την κορύφωση της καριέρας της. Πρώτα, τραγούδησε και χόρεψε με τον Ράιαν Γκόσλινγκ στο «La La Land» (2016), ερμηνεία που της χάρισε το Οσκαρ Α’ γυναικείου ρόλου. Εναν χρόνο αργότερα έβαλε 15 κιλά για να υποδυθεί την κορυφαία τενίστρια Μπίλι Τζιν Κινγκ στη βιογραφική ταινία «Η μάχη των φύλων» (2017). Κατόπιν δούλεψε για πρώτη φορά με τον Λάνθιμο στη στυλιζαρισμένη δραματική κομεντί «Η Ευνοούμενη» (2018), τελειοποιώντας την αγγλική προφορά της ως φτωχή εξαδέρφη και αντίζηλος της δούκισσας του Μάρλμπορο Σάρα Τσόρτσιλ (Ρέιτσελ Βάις) στην αυλή της βασίλισσας Αννας της Μεγάλης Βρετανίας (Ολίβια Κόλμαν).

Η «Cruella» (2021) δεν φαινόταν πολλά υποσχόμενη αρχικά, αλλά η πανκ-ροκ εκδοχή της Εμα Στόουν ως Κρουέλα ντε Βιλ –η εμβληματική κακιά στο μυθιστόρημα της Βρετανίδας Ντόντι Σμιθ «Τα 101 Σκυλιά της Δαλματίας» (1956)– της δεκαετίας του 1970, αποδείχτηκε θρίαμβος για την πρωταγωνίστρια.

Παντρεμένη από το 2021 και μητέρα ενός παιδιού με τον Ντέιν ΜακΚάρι, κωμικό ηθοποιό και σκηνοθέτη του «Saturday Night Live», η Εμα Στόουν έχει βρει μια έξυπνη ισορροπία ανάμεσα στο να ποζάρει στο κόκκινο χαλί, να μην παίρνει τον εαυτό της πολύ στα σοβαρά στις συνεντεύξεις και να κρατά μακριά από το βλέμμα του κοινού την ιδιωτική ζωή της.

Και σαν να μην ήταν αρκετή η αβίαστη μετακίνησή της από κωμικές, καλλιτεχνικές ταινίες περιπέτειες με υπερήρωες, έχει επεκτείνει την υποκριτική γκάμα της στην τηλεόραση: στη σειρά του Netflix «Maniac» ξανασυναντήθηκε με τον Τζόναθαν Χιλ, συμπρωταγωνιστή της στο «Superbad» (2007).

Πρόσφατα ήταν υποψήφια για Χρυσή Σφαίρα για τη νέα κωμική σειρά της A24 και του Showtime «The Curse», όπου μαζί με τον Νέιθαν Φίλντερ υποδύονται τη Γουίτνεϊ και τον Ασερ, που προσπαθούν να αποκτήσουν παιδί αλλά έρχονται αντιμέτωποι με μια ανατριχιαστική κατάρα. Παράλληλα, παρουσιάζουν στο δίκτυο HGTV ένα ριάλιτι για τη βελτίωση των σπιτιών σε μια πόλη του Νέου Μεξικού και τη μετατροπή τους σε οικολογικές κατοικίες.

Ποιο είναι τα επόμενα σχέδιά της Εμα Στόουν; Στον ορίζοντα υπάρχει μια συνέχεια της «Cruella», ενώ συνεργάστηκε εκ νέου με τον Γιώργο Λάνθιμο στο «Kinds of Kindness» (αρχικά «And»), μια κωμική ανθολογία που βρίσκεται σε στάδιο προ-παραγωγής. Ο διάσημος σκηνοθέτης την έχει περιγράψει ως «μια σύγχρονη ταινία που διαδραματίζεται στις ΗΠΑ. Απαρτίζεται από τρεις διαφορετικές ιστορίες, με τέσσερις ή πέντε ηθοποιούς να παίζουν έναν ρόλο σε κάθε ιστορία – άρα όλοι παίζουν τρεις διαφορετικούς ρόλους».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News