Η στροφή του Ζελένσκι στο ζήτημα της Κριμαίας, δηλαδή η μετατόπιση από τη θέση της ανακατάληψης σε αυτήν της πολιτικής λύσης «ώστε να μην υπάρχουν περαιτέρω απώλειες», αναμένει την αντίδραση του Κρεμλίνου. Από τη ρωσική στάση θα εξαρτηθεί και η εξέλιξη όχι μόνο του πολέμου, αλλά του Ουκρανικού εν συνόλω. Η Corriere della Sera, διά χειρός ενός από τους καλά ενημερωμένους ανταποκριτές της στις ΗΠΑ, του Τζουζέπε Σαρκίνα, έγραψε καθαρά και ξάστερα ότι το «άνοιγμα του Ζελένσκι» για την Κριμαία είναι αποτέλεσμα της πίεσης που ασκούν στο Κίεβο οι Αμερικανοί, διακριτικά, εδώ και μερικούς μήνες. Και απέφυγε να αναφερθεί στην πορεία της «ουκρανικής αντεπίθεσης» προς ανακατάληψη εδαφών κατειλημμένων από τα ρωσικά στρατεύματα.

Στην πραγματικότητα, σχολίασε ο Σαρκίνα, κανένας στην Ουάσιγκτον δεν σκέφτηκε ποτέ στα σοβαρά ότι ο ουκρανικός στρατός, έστω και εξοπλισμένος με επιθετικά  όπλα από τις ΝΑΤΟϊκές χώρες, θα μπορούσε να ανακτήσει την «προσαρτημένη παράνομα από το 2014 στη Ρωσία χερσόνησο». Ακόμη και οι πιο σκληροί στρατηγοί του Πενταγώνου πάντα θεωρούσαν μη ρεαλιστικό τον στόχο της Κριμαίας, όπου υπάρχει και ναυτική βάση της Ρωσίας (στο λιμάνι της Σεβαστούπολης). Ο Ζελένσκι, βέβαια, τον είχε διακηρύξει αυτόν τον στόχο, οι κομάντος του επιχείρησαν και κατάφεραν καίρια πλήγματα στη γέφυρα του Κερτς, όμως μέχρις εκεί. Οι ΗΠΑ επενέβησαν και όρισαν τον επιχειρησιακό χάρτη.

Οι αμερικανοί αξιωματούχοι, ιδίως του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, φοβήθηκαν επιπλέον το γεγονός ότι η Κριμαία αποτελεί «κόκκινη γραμμή για τον Πούτιν», συνιστά εκείνη τη λωρίδα γης «που πρέπει να υπερασπιστεί με κάθε κόστος, ακόμη και με τη χρήση των περιβόητων τακτικών πυρηνικών όπλων». Πυρηνικών μικρής εμβέλειας μεν, πάντως πυρηνικών. Ετσι οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους «έχουν προτείνει εδώ και καιρό στον Ζελένσκι να συμπεριλάβει την τύχη της Κριμαίας σε κάποια ευρύτερη διαπραγμάτευση», η οποία κρίνεται αναγκαία για τον τερματισμό του ρωσο-ουκρανικού πολέμου.

Ο ανταποκριτής εξήγησε το πλάνο: «Προσοχή! Κανένας δεν σκοπεύει να αναγνωρίσει το ‘‘δημοψήφισμα-φάρσα’’ όπως το χαρακτήρισε ο γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν την περασμένη εβδομάδα, κάτι που αν συνέβαινε θα σήμαινε ότι ο ντόπιος πληθυσμός θέλει όντως να μείνει στη Ρωσία. Οι διπλωμάτες εργάζονται σε σχέδιο αποστρατιωτικοποίησης, έτσι όπως υπέδειξε ο Ζελένσκι, και μελετούν και την ιδέα της παραχώρησης δικαιώματος παραμονής της βάσης στη Σεβαστούπολη για συγκεκριμένο αριθμό ετών. Αυτό που έχει σημασία τώρα είναι το Κρεμλίνο να ανταποκριθεί στο ουκρανικό άνοιγμα».

Ο Σαρκίνα δεν το ανέφερε, αλλά προ μηνών, πάνω στο γύρισμα του χρόνου, το τοτέμ της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής, ο Χένρι Κίσινγκερ, είχε διατυμπανίσει ότι ο πόλεμος πρέπει να τελειώσει με πολιτικό συμβιβασμό όσον αφορά την Κριμαία, δηλαδή με την οριστική παραχώρησή της στη Ρωσία, ώστε η Ουκρανία να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ χωρίς διαμαρτυρίες από πλευράς Ρωσίας. Αν ο βετεράνος πολιτικός εισακούστηκε από τον Λευκό Οίκο και σε ποιον βαθμό, αυτό μένει να διακριβωθεί. Η παράμετρος που έχει ενδιαφέρον και πρέπει να αναλυθεί σε σχέση με την πίεση των ΗΠΑ στον Ζελένσκι για την Κριμαία και, ουσιαστικά, για τον τερματισμό του πολέμου, είναι οι αμερικανικές προεδρικές εκλογές του 2024. Η ειρήνευση στην Ουκρανία θα στερήσει εκατομμύρια δολάρια από τις πολεμικές βιομηχανίες των ΗΠΑ, όμως ενδέχεται να κάνει θαύματα στις κάλπες.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News