Δουλεύω σε ναυτιλιακή. Πολλά χρόνια. Ήταν όνειρο ζωής. Κάτι τα πλοία, κάτι η θάλασσα, κάτι το glamour που φαινομενικά περιβάλλει τον κλάδο… Είμαι γυναίκα σε υψηλή θέση. Αλλά κανείς δε μου είχε πει πόσο ανδροκρατούμενος είναι ο χώρος κι αν μου το είχε πει, σίγουρα δεν είχα καταλάβει τι σήμαινε αυτό.

Τι σημαίνει αλήθεια; Δεν το αντιλαμβανόμουν ούτε όταν ήμουν μικρότερη. Νόμιζα ότι μου φέρονταν έτσι επειδή ήμουν μικρή κι ακόμα άπειρη στη δουλειά. Μου εξηγούσαν. Πολύ. Λέω θέλουν να με βοηθήσουν να μάθω. Όχι, τελικά δεν ήταν αυτό. Ακόμα μου εξηγούν. Πολύ. Πράγματα που είναι για μένα πλέον αυτονόητα. Όμως όταν έχω διαφορετική άποψη θεωρούν πως προφανώς δεν έχω καταλάβει. Με ρωτούν πολύ συχνά αν έχω καταλάβει. Έχω καταλάβει πολύ καλά. Εσείς;

Είμαι τυχερή και βρίσκομαι σε δικό μου γραφείο, οπότε μόνο ξώφαλτσα παίρνει το αυτί μου όσα λέγονται από άνδρες συναδέλφους μου για άλλες γυναίκες στον κλάδο. Υποτιμητικά, «αυτό σίγουρα κάποια κοπελίτσα θα το έχει γράψει, απ’ αυτές που παίρνουν ένα χιλιάρικο». Με έπαρση, προς τη νεότερη μεν ισόβαθμη δε καπετάνισσα που έχει έρθει πρόσφατα στο γραφείο «Μαιρούλα, φτιάξε μου ένα καφεδάκι». Ή και για κάποια γυναίκα με την οποία συνεργαζόμαστε πρώτη φορά κι ακόμα δεν την έχουμε γνωρίσει προσωπικά «Είναι καλή; Έχεις καμιά φωτογραφία της;».

Αυτονοήτως οι γυναίκες αποτελούμε μειοψηφία και οι περισσότερες είναι σε βοηθητικές θέσεις, χωρίς προοπτικές ή έστω προσδοκίες για ανέλιξη. Και ξέρω ότι άνδρες που προσελήφθησαν μαζί μ’ εμένα στην εταιρία, ξεκινήσαμε με τους ίδιους μισθούς και είχαμε παρόμοια εξέλιξη παίρνουν περισσότερα χρήματα από εμένα. Μα πώς;  Αφού είμαι καλή στη δουλειά μου και ανταποκρίνομαι πάντα είτε είναι Κυριακή, είτε αργία, είτε είμαι διακοπές. Στην αρχή σκεφτόμουν ότι μάλλον εκείνοι θα είναι καλύτεροι από μένα. Αλλά μετά μου εξήγησαν, «έχεις κάνει δύο παιδιά από τότε που ήρθες εδώ». Δύο ολόκληρα παιδιά. Τα παιδιά μου. Τις κόρες μου.

«Σσσσς, μη μιλάς» μου λένε οι λιγοστές φίλες μου εδώ, «Μη χαλάς τη διάθεσή σου, έτσι είναι». Έτσι είναι; Μα έχω δυο κόρες. Τι θα τους πω όταν βρεθούν στη θέση μου, «έτσι είναι»; Όχι, δεν πρέπει να είναι έτσι και δεν μπορεί να το βλέπω μόνο εγώ. Δεν μπορεί μόνο εγώ να βλέπω τον τεράστιο ελέφαντα μέσα στο δωμάτιο. Ανοίχτε τα μάτια σας όλες εκεί έξω. Μιλήστε. Απαιτείστε. Έρχονται οι κόρες σας.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News