Την Πέμπτη το μεσημέρι στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών θα γίνει η κηδεία της Μάρθας Καραγιάννη, που έφυγε από τη ζωή την περασμένη Κυριακή σε ηλικία 82 ετών.

Επιθυμία της οικογένειάς της είναι, αντί στεφάνων, να δοθούν τα χρήματα στο «Σπίτι του Ηθοποιού».

«Η Μάρθα “έφυγε” την ώρα που μιλούσαμε στο τηλέφωνο», δήλωσε στο Μega o ψυχίατρος και επιστήθιος φίλος της, Δημήτρης Σούρας (μαζί στη φωτογραφία κάτω).

«Η Μάρθα εδώ και δύο χρόνια, μετά από δύο εγχειρήσεις που είχε κάνει, είχε κάποια κινητικά προβλήματα. Λόγω αυτών των προβλημάτων είχε κλειστεί στο σπίτι και έβλεπε τους απαραίτητους φίλους, δεν έβγαινε έξω λόγω αυτών των δυσκολιών και αυτό κατά κάποιο τρόπο την είχε κλείσει μέσα στο σπίτι. Πάντως μιλούσαμε συχνά, διηγούμασταν ιστορίες, κάτι τέτοιο έγινε και χθες. Και ξαφνικά στη 1 παρά 10 χτύπησε το τηλέφωνο και ήταν η Ντόρα, η φίλη-αδελφή της Μάρθας που έμεναν μαζί 40 χρόνια. Μου είπε ότι η Μάρθα δεν μιλάει καλά και παραξενεύτηκα γιατί είχαμε μιλήσει το πρωί. Μου είπε “να σου τη δώσω να μιλήσεις;” και είπα “δώσ’ τη μου”.

»Μου είπε “καλημέρα, Δημήτρη”, και της ζήτησα να μου κάνει μία πρόταση ολοκληρωμένη […] Σε τρία λεπτά η Μάρθα είχε φύγει. Είναι ένα πράγμα που δε μπορώ να το φιλτράρω, η Μάρθα έφυγε την ώρα που μιλούσαμε στο τηλέφωνο. Επαθε εκείνη την ώρα το εγκεφαλικό και εξέπνευσε. Αρχίσαμε να φωνάζουμε, να βρούμε το 166, ήταν αδύνατον. Εφυγα και πήγα κατευθείαν σπίτι της που διαπιστώθηκε ο θάνατός της. Εφυγε “όρθια” όπως ήθελε, δεν ενόχλησε κανέναν, δεν προσπάθησε να την λυπηθούμε, έφυγε όπως ήθελε με μία καλημέρα. Από κολλητός της έγινα ο γιατρός της και αυτό είναι ένα πάρα πολύ δύσκολο», περιέγραψε ο κ. Σούρας για να προσθέσει:

«Μαζί με τη Μάρθα τελειώνει και μία εποχή. Η εποχή των χρωμάτων, της χαράς. Η εποχή που τα φιλμ ήταν η ζωή μας. Μαζί με τη Μάρθα τελείωσε και η τελευταία σταρ του ελληνικού κινηματογράφου. Δεν ξεχνιούνται αυτοί οι άνθρωποι.

»Η Μάρθα ήταν ένα πολύ φιλοσοφημένο άτομο, δεν μιλούσε ποτέ στις παλιές της ταινίες ξανά και ξανά, ούτε ήθελε να τις ξαναβλέπει. Η Μάρθα ήταν ένας άνθρωπος που της άρεσε να μιλάει με φίλους, να βγαίνει έξω και να συζητάει. Από τα ταξίδια που είχε κάνει είχε αποκομίσει πολλές εμπειρίες. Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι έλεγε για όλους καλά λόγια. Μαλώναμε γι’ αυτό, και μου έλεγε “μην τα ψάχνεις, ψυχίατρε”. Είχε τσαγανό, δεν άφηνε τα πράγματα έτσι, αλλά ήταν πάντα μία ζεστή αγκαλιά».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News