Σε ένα εκτενές αποχαιρετιστήριο αφιέρωμα στην Ανγκελα Μέρκελ, δώδεκα πρώην και νυν αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων και άλλοι κορυφαίοι παράγοντες της διεθνούς πολιτικής, όπως ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, η Κριστίν Λαγκάρντ, ο Μπόρις Τζόνσον, αλλά και ο Αλέξης Τσίπρας, γράφουν στη Zeit για τη δική τους σχέση με την καγκελάριο της Γερμανίας, αποτιμώντας τη συμβολή της στην ευρωπαϊκή και διεθνή πολιτική σκηνή.

Σύμφωνα με την Deutsche Welle που έκανε τη σχετική αποδελτίωση του γερμανικού Τύπου, ο κ. Τσίπρας θυμήθηκε: «Το πρώτο μας τηλεφώνημα έγινε το 2015 ύστερα από δική της πρωτοβουλία. Μου ζήτησε να συζητήσουμε για τις διαφορές των απόψεών μας πρόσωπο με πρόσωπο, αντί μέσω τρίτων. Αυτό ήταν χαρακτηριστικό της. Σε αυτή την κρίση έπρεπε να πετύχουμε ισορροπία μεταξύ της πολιτικής εντολής που λάβαμε μέσω των εκλογών και της κοινής δέσμευσης να εγγυηθούμε ειρήνη για τους λαούς της Ευρώπης. Δεν ήταν εύκολη εξίσωση. Το γεγονός ότι βρήκαμε έναν αποδεκτό συμβιβασμό παρά τις δυσκολίες ήταν κάθε άλλο παρά αυτονόητο και αναμενόμενο».

Ο τέως Πρωθυπουργός καταθέτει όμως και μια πιο προσωπική στιγμή με την καγκελάριο: «Σε μια πιο ιδιωτική στιγμή το 2019 δειπνούσαμε σε μια ψαροταβέρνα στον Πειραιά. Εκεί μου αποκάλυψε την πεποίθησή της ότι όταν θέλουμε πραγματικά να λύσουμε τα προβλήματα, το πιο σημαντικό είναι να υπάρχει εμπιστοσύνη και ειλικρίνεια. Εκπροσωπήσαμε διαφορετικές πολιτικές κατευθύνσεις. Αλλά αυτή ακριβώς η ειλικρίνεια ήταν το ουσιώδες χαρακτηριστικό στη μεταξύ μας σχέση. Μας επέτρεψε να χτίσουμε εμπιστοσύνη, παρά τις αντιξοότητες. Ο τρόπος με τον οποίο η Ανγκελα Μέρκελ εξέφρασε κατά τη διάρκεια της ευρωκρίσης τις θέσεις της αλλά και η απόρριψή τους ήταν έντιμοι».

Δεν υπήρξαν αναφορές για την περιβόητη 17ωρη διαπραγμάτευση και άλλα δράματα. Ωστόσο η Deutsche Welle αναδεικνύει και ένα άλλο αφιέρωμα για τη Μέρκελ, αυτό της Frankfurter Allgemeine Zeitung, η οποία στέκεται στις απαρχές της ελληνικής κρίσης χρέους και δεν είναι και τόσο κολακευτικό για τον κ. Τσίπρα.

Στην Παρασκευή 7 Μαΐου του 2010, σε μια έκτακτη Σύνοδο Κορυφής που δεν έμοιαζε με όλες τις άλλες, ανατρέχει η FAZ. Eκείνη η Σύνοδος δεν είχε άλλο αντικείμενο, παρά την ελληνική κρίση και την έγκριση δανείων βοήθειας προς την Ελλάδα. «Ο πρόεδρος της ΕΚΤ Ζαν-Kλοντ Τρισέ έκανε λόγο για κίνδυνο διάλυσης της νομισματικής ένωσης ενόψει σοβαρών αναταράξεων στις χρηματαγορές. Αλλοι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων, οι οποίοι είχαν συμφωνήσει μεταξύ τους πριν από τη Σύνοδο, βομβάρδισαν την καγκελάριο Μέρκελ, που έφτασε αργότερα, με το αίτημα για ευρωομόλογα κι ένα “πακέτο διάσωσης” που θα απέτρεπε την κατάρρευση».

«Πολλοί συμπαίκτες και αντίπαλοί της, από τον Μπαρόζο μέχρι τον Μπερλουσκόνι και απ’ τον Γιούνκερ μέχρι τον Τσίπρα, έχουν προ πολλού εξαφανιστεί»

Όπως υπενθυμίζει το δημοσίευμα, «οι πιέσεις οδήγησαν στη δημιουργία μιας “ομπρέλας” –που σύντομα οδήγησε στoυς μηχανισμούς EFSF και ESM, που αργότερα παρείχαν δάνεια στην υπερχρεωμένη Ελλάδα αλλά και στην Ιρλανδία, την Πορτογαλία, την Ισπανία και την Κύπρο– ήταν η είσοδος σε μια ένωση χρέους». Σύμφωνα με την FAZ, η Μέρκελ, αντίθετη σε αυτό, «αιφνιδιάστηκε» και «αποχώρησε από την πίσω πόρτα δηλώνοντας μόνο πόσο σημαντική είναι η σταθερότητα του ευρώ (…) Εκείνη την εποχή, ορισμένοι παρατηρητές εκτιμούσαν ότι η Μέρκελ δεν είχε κατανοήσει πλήρως την έκταση των αποφάσεων των Βρυξελλών. Σίγουρα δεν ήταν έτσι. Με την ήρεμη έξοδό της, ήθελε να διασφαλίσει ότι τα αποτελέσματα της Συνόδου Κορυφής δεν θα επηρέαζαν τις τοπικές εκλογές στη Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία εκείνη την Κυριακή (…) “Εάν αποτύχει το ευρώ, θα αποτύχει η Ευρώπη”, ανέφερε η Μέρκελ λίγες ημέρες αργότερα. Αυτή η δήλωση σηματοδότησε τους περαιτέρω χειρισμούς της στην ευρωκρίση».

Η Ανγκελα Μέρκελ, παρατηρεί η FAZ, «κατάλαβε τότε ότι η κρίση θα μπορούσε να επιλυθεί μόνο με συμφωνία με τη Γαλλία (…) Η εμβληματική βόλτα Μέρκελ-Σαρκοζί στη Ντοβίλ συμβόλιζε τη γαλλογερμανική φιλία». Σε άλλη μια «δραματική» Σύνοδο, αυτή τη φορά των G20 στις Κάννες το 2011, «Μέρκελ και Σαρκοζί κατέστησαν σαφές στον τότε Ελληνα Πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου ότι θα διακινδύνευε μια έξοδο της χώρας από το ευρώ, εάν πραγματοποιούσε δημοψήφισμα για τις μεταρρυθμίσεις που απαιτούνταν για τη χορήγηση δανείων.

Το μοτίβο επαναλήφθηκε το 2015. Η αριστερή κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα ξεγέλασε επί μήνες τους πιστωτές εκπλήσσοντάς τους –παρά τη μέγιστη οικονομική πίεση– με την ανακοίνωση δημοψηφίσματος τον Ιούλιο για τα μεταρρυθμιστικά προαπαιτούμενα. Ο τότε υπ. Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε έριξε στο παιχνίδι το σενάριο ενός “προσωρινού Grexit”, το οποίο είχε λάβει την έγκριση της κυβέρνησης και της Μέρκελ. Επειτα από συνομιλίες με τον Τσίπρα και τον Ολάντ σε άλλη μια ολονύχτια Σύνοδο Κορυφής, η Μέρκελ όμως έβγαλε το Grexit από το τραπέζι, ερχόμενη σε αντίθεση με τον Σόιμπλε. Η Μέρκελ μέχρι σήμερα παραμένει η σημαντικότερη παίκτρια στη συνεχιζόμενη συζήτηση για τη μεταρρύθμιση της νομισματικής ένωσης. Αυτό ισχύει και δεδομένης της μακράς θητείας της. Πολλοί συμπαίκτες και αντίπαλοί της, από τον Μπαρόζο μέχρι τον Μπερλουσκόνι και απ’ τον Γιούνκερ μέχρι τον Τσίπρα, έχουν προ πολλού εξαφανιστεί».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News