Επισήμως στον ΣΥΡΙΖΑ λένε ότι μπορούν να γυρίσουν το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών.

Το είπε ο Αλέξης Τσίπρας παραφράζοντας τον Γαλιλαίο και νομίζοντας ότι ο Κοέλιο έχει δίκιο και το σύμπαν δεν έχει άλλη δουλειά να κάνει από το να συνωμοτεί υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ.

Το ξεχείλωσε ο Χριστόφορος Βερναρδάκης που έβγαλε και βιντεάκι με την πρόκριση της Λίβερπουλ επί της Μπαρτσελόνα στον ημιτελικό του Champions League για να μας πει ότι το παιχνίδι παίζεται ως το τελευταίο λεπτό , αλλά, μεταξύ μας, ο συγκεκριμένος δεν είναι και πολύ επιτυχημένος στις εκτιμήσεις –και τελευταία φορά που ρώτησα δεν τον θεωρούν και Γιούργκεν Κλοπ του Μαξίμου.

Αυτά τέλος πάντων τα λένε δημοσίως χωρίς να πολυντρέπονται –στον έρωτα και στις εκλογές όλα επιτρέπονται άλλωστε.

Αλλά ιδιωτικώς, τα ψύχραιμα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έχουν αντιληφθεί το στρατηγικό λάθος να μη γίνουν μαζί οι εθνικές εκλογές και οι ευρωεκλογές ώστε να αποφευχθεί ο κίνδυνος η δεύτερη ήττα να είναι βαρύτερη από την πρώτη. Και τώρα παραδέχονται ότι «στόχος είναι να μην πέσουμε κάτω από το ποσοστό των ευρωεκλογών», ο πήχης δηλαδή είναι το 23,76% που έβγαλε η κάλπη στις 26 Μαΐου.

Αυτό το παραπάνω συνιστά όχι απλή ομολογία ήττας, αλλά και μιας νέας συντριβής. Αλλά μάλλον δεν είναι πια αυτό το ζητούμενο για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Το θέμα είναι αν θα μπορεί την επόμενη ημέρα να σταθεί και πώς. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ που γέμισε τις τάξεις του όταν είδε την εξουσία να έρχεται, θα μπορεί να επιβιώσει χωρίς την εξουσία.

Εχει ενδιαφέρον αυτό που σημείωσε ο Γιάννης Μαυρής, διευθύνων σύμβουλος της Public Issue, ότι μετά από τεσσεράμισι χρόνια στη διακυβέρνηση της χώρας, η σύμφυση με το κράτος αποτελεί τον μοναδικό παράγοντα συνοχής του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο κ. Μαυρής περιέγραψε τον ΣΥΡΙΖΑ ως ένα «κέλυφος», χωρίς στοιχειώδη κομματική οργάνωση και χωρίς ισχυρές σχέσεις εκπροσώπησης με την κοινωνία. Αυτό αποδείχτηκε στις αυτοδιοικητικές εκλογές όπου με εξαίρεση ίσως τον Νάσο Ηλιόπουλο και τη Ρένα Δούρου, οι υποψήφιοι του ΣΥΡΙΖΑ δεν βρήκαν την ψήφο τους. Ο ίδιος παρατήρησε ότι με βάση τα διαθέσιμα διαχρονικά στοιχεία από το Πολιτικό Βαρόμετρο της Public Issue, η κομματική ταύτιση με τον ΣΥΡΙΖΑ, μετά την κατακόρυφη άνοδο του 2015, επέστρεψε από το 2016 στα προ των εκλογών του 2012 επίπεδα.

Σε πιο απλά ελληνικά, το αντιμνημονιακό μπλοκ έπαψε πολύ γρήγορα να ταυτίζεται με τον ΣΥΡΙΖΑ και τώρα αυτό φαίνεται στην κάλπη αλλά και στη δημόσια σφαίρα γενικότερα.

Μεταξύ μας, πιο πιστός στο «έπος» του ’15 φαίνεται να είναι ο Γιάνης Βαρουφάκης, ασχέτως αν η Δανάη δεν κλαίει κάθε 5 Ιουλίου, όπως κλαίει η Μπαζιάνα.

Και είναι χαρακτηριστικός ο εκνευρισμός του Μαξίμου και του ίδιου του κ. Τσίπρα με την απήχηση που έχει το ΜέΡΑ25. Κάποιοι στην Κουμουνδούρου το χαρακτηρίζουν ήδη «Ποτάμι της Αριστεράς» για να καταδείξουν τον κίνδυνο αυξημένων διαρροών από τον ΣΥΡΙΖΑ προς το συγκεκριμένο κόμμα.

Φαίνεται λοιπόν ότι ο κίνδυνος για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι μεγάλος και είναι πέρα από την όποια ήττα ή την όποια συντριβή. Είναι η επόμενη ημέρα. Κανείς δεν θα αμφισβητήσει, σε πρώτη φάση τουλάχιστον, τον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος άλλωστε θα καταφέρει να έχει μια ελεγχόμενη Κοινοβουλευτική Ομάδα. Αλλά αν η επίδοση στις κάλπες της 7ης Ιουλίου είναι χαμηλότερη από αυτήν της 26ης Μαΐου, θα σημαίνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ του κ. Τσίπρα βρίσκεται όντως στην αποδρομή για την οποία μίλησε ο κ. Μαυρής.

Και ότι από τη στιγμή που εκλείπει ο παράγων εξουσία ως συνεκτικός ιστός, οι ψηφοφόροι θα φύγουν σχεδόν όσο γρήγορα ήρθαν. Ο Ανδρέας Δρυμιώτης αναλυτής-θρύλος των ελληνικών εκλογών, προέβλεψε ότι κάποια στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ θα επιστρέψει στο 6%. Το ερώτημα δεν είναι αν θα συμβεί αυτό, αλλά πότε.

Υπό αυτό το πρίσμα έχει ενδιαφέρον τι θα κάνει ο κ. Τσίπρας αν κληθεί να διαχειριστεί ένα δυσάρεστο αποτέλεσμα σε τέσσερις Κυριακές από τώρα. Και αν θα μπορεί να περιμένει ως τον Σεπτέμβριο για να ιδρύσει μια «Προοδευτική Συμμαχία»…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News