Η φιλοδοξία είναι γνωστή: να αποτελέσει το συνέδριο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης στο ΣΕΦ το τριήμερο 30 Ιουνίου – 2 Ιουλίου την αφετηρία για την ίδρυση ενός νέου ενιαίου φορέα «ενώνοντας». Οι συζητήσεις, όμως, το κλίμα που θα επικρατήσει καθώς και το μήνυμα του θα εκπέμψει το συνέδριο θεωρούνται -κατ’ αρχάς- καθοριστικές για την ευόδωση της ενότητας των δυνάμεων του ευρύτερου χώρου της σοσιαλδημοκρατίας και του προοδευτικού Κέντρου και -κατά δεύτερον- είναι άγνωστοι παράγοντες.

Το γενικότερο μήνυμα που επιχειρείται να μεταδοθεί είναι επίσης γνωστό: με τις συμμετοχές και τις παρεμβάσεις των επικεφαλής των κομμάτων και των κινήσεων που αποτελούν τη Δημοκρατική Συμπαράταξη (ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, Κίνημα Δημοκρατών και Σοσιαλιστών, Κινήσεις Πολιτών για τη Σοσιαλδημοκρατία, ΕΔΕΜ) καθώς με τις ομιλίες του πρώην Πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη (την Παρασκευή), του πρώην προέδρου του ΠΑΣΟΚ Βαγγέλλη Βενιζέλου (το Σάββατο) και άλλων πολιτικών προσωπικοτήτων (Τάσος Γιαννίτσης, Νίκος Χριστοδουλάκης κ.α), επιδιώκεται να σταλεί το μήνυμα ότι η έξοδος της Ελλάδας από την κρίση δεν μπορεί να γίνει χωρίς την ευρύτερη προοδευτική παράταξη.

Ενδιαφέρον βέβαια προσελκύει και η παρουσία του Ποταμιού, με τον Σταύρο Θεοδωράκη να δηλώνει ότι θα ανταποκριθεί στην πρόσκληση και θα χαιρετήσει στην έναρξη του συνεδρίου, την Παρασκευή. Στον αντίποδα η «Ωρα Αποφάσεων» δύσκολα θα συμμετάσχει, αφού δεν προσεκλήθη ως πολιτική κίνηση: η Αννα Διαμαντοπούλου, ο Γιώργος Φλωρίδης και ο Γιάννης Ραγκούσης έλαβαν προσωπική πρόσκληση, γεγονός που προκάλεσε έντονη δυσαρέσκεια.

Στόχος του συνεδρίου της ΔΗΣΥ, όπως αναφέρεται, είναι να πετύχει τη σύνθεση των διαφορετικών συλλογικοτήτων, των ιστορικών διαδρομών και αντιλήψεων. Αυτό μπορεί να εξασφαλιστεί με ένα κοινό προγραμματικό πλαίσιο, με συμφωνία πάνω στις αρχές λειτουργίας της σημερινής ομοσπονδιακής δομής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, με νέο κοινό σύμβολο και συλλογικά όργανα. Ωστόσο, ενώ καταγράφονται συναινέσεις στην πολιτική στρατηγική και τα προγραμματικά χαρακτηριστικά, είναι υπαρκτές οι διαφωνίες και καχυποψία για το οργανωτικό προφίλ και τους κανόνες λειτουργίας.

Ο λόγος είναι προφανής καθώς είτε θα «τα βρουν» και θα πάνε όλοι μαζί , είτε θα επιβεβαιωθεί ότι ο κατακερματισμός είναι ανυπέρβλητος και η τύχη του ενδιάμεσου χώρου θα εξαρτάται από τις αντοχές στην πόλωση που είναι ολοφάνερο ότι θα επιβάλουν ο ΣΥΡΙΖΑ και η Νέα Δημοκρατία (θα εκπροσωπηθεί στο συνέδριο από τον αντιπρόεδρο του κόμματος Κωστή Χατζηδάκη)

Κλειδιά του συνεδρίου παραμένουν τρία σημεία.

Το πρώτο αφορά στην πολιτική στρατηγική του μελλοντικού νέου ενιαίου φορέα, το αν δηλαδή θα επιδιώξει να στραφεί προς τον ΣΥΡΙΖΑ ή θα απευθυνθεί στις ευρύτερες φιλοευρωπαϊκές προοδευτικές δυνάμεις και θα στηρίξει, αν χρειαστεί, πιθανή κυβέρνηση με τη ΝΔ. Βάσιμη η καχυποψία από το Ποτάμι, την Ωρα Αποφάσεων αλλά και εντός του ΠΑΣΟΚ (στελέχη περί τον Νίκο Ανδρουλάκη) ότι υπάρχουν δεύτερες σκέψεις, ενόψει απλής αναλογικής, για σύμπραξη με τον ηττημένο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά η Χαριλάου Τρικούπη διαβεβαιώνει: «ούτε κατά διάνοια», απαντούν ηγετικά στελέχη της Δημοκρατικής Συμπαράταξης και επικαλούνται τους υψηλούς τόνους κριτικής της Φώφης Γεννηματά και την απόρριψη του σχετικού ανοίγματος περί «προοδευτικής κυβέρνησης» από τον Αλέξη Τσίπρα.

Το δεύτερο αφορά στην ιδεολογική τοποθέτηση του νέου φορέα. Αν δηλαδή θα κινηθεί σε γραμμή Μακρόν, όπως δείχνουν ο κ. Βενιζέλος, η Ωρα Αποφάσεων και το Ποτάμι ή σε «γραμμή Κόρμπιν» όπως ζητούν επώνυμα στελέχη του ΠΑΣΟΚ (π.χ. ο Κώστας Σκανδαλίδης ). Εσχάτως πάντως ενισχύεται η «συμβιβαστική» άποψη ότι σε κάθε χώρα οι συνθήκες είναι διαφορετικές και «δεν υπάρχουν copy paste προς αντιγραφή», όπως διαμηνύουν χαρακτηριστικά.

Το τρίτο είναι η οργάνωση και η δομή: Θα είναι μια χαλαρή ομοσπονδία κομμάτων ή μια άλλη οντότητα; Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι ακόμα στο Κίνημα Δημοκρατών και Σοσιαλιστών του Γιώργου Παπανδρέου, όπως φάνηκε και στην τελευταία συνδιάσκεψη στις αρχές του μήνα, είναι ισχυρή η άποψη για τη διατήρηση της πολιτικής αυτονομίας του. Ετσι αναδεικνύεται μια θεμελιώδης αντίφαση. Να τονίζουν την ανάγκη για τολμηρή πολιτική πρόταση μεταρρυθμίσεων αλλά να μην την εκφράσει ένας νέος ενιαίος πολιτικός φορέας αλλά αντιθέτως μια χαλαρή ομοσπονδία κομμάτων.

Είναι λοιπόν ζητούμενο το αν σημερινά κόμματα που συμμετέχουν στη ΔΗΣΥ και ειδικότερα το ΠΑΣΟΚ θα αναστείλουν τη λειτουργία τους όταν θα συγκροτηθεί ο νέος πολιτικός φορέας – απόφαση που δεν αναμένεται πριν από το φθινόπωρο. Οσο πιο καθαρή και σαφής πρόκειται είναι η τελική απόφαση-πρόταση του Συνεδρίου τόσο ενισχυμένη θα είναι η προοπτική συνεννόησης γεγονός που δύσκολα θα αρνηθούν η Ώρα Αποφάσεων και το Ποτάμι καθώς και όσοι είναι σήμερα εκτός.

Ομως αυτό είναι το ζητούμενο και οι ενδείξεις από τη στάση της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ είναι αντιφατικές. Ηγετικά στελέχη της Χαριλάου Τρικούπη δείχνουν σε κάθε ευκαιρία ότι επιθυμούν στο τελικό σχήμα το ΠΑΣΟΚ να έχει την τελευταία λέξη. Με μια τέτοια εξέλιξη είναι σαφές ότι οι εκτός ΔΗΣΥ θα επιδιώξουν να κερδίσουν χρόνο με το επιχείρημα: «Πείστε μας ότι δεν θέλετε να “καπελώσετε” τον νέο φορέα και τότε προχωράμε».

Είναι χαρακτηριστικό ότι σε πολλές προσυνεδριακές εκδηλώσεις (Πάτρα όπου μίλησε η κυρία Γεννηματά, Ηράκλειο κ.α) έγινε επίδειξη ηγεμονίας περιορίζοντας τη συμμετοχή σε στελέχη από τους υπόλοιπους εταίρους. Τα παράπονα έφτασαν σε ανώτερο επίπεδο όπου έγιναν διαβήματα διαμαρτυρίας. Για να είμαστε ακριβείς κεντρική γραμμή από την πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ και τους συνεργάτες της δεν είχε δοθεί αλλά οι πρωτοβουλίες τοπικών βουλευτών ή πιθανών εκλογίσιμων δημιούργησαν τέτοιους αποκλεισμούς…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News