Ξέρετε τι σημαίνει «ποτέ μην λες ποτέ»; Προσωπικά το έμαθα καλά, αφού το λούστηκα.  Όταν δέχτηκα χωρίς ενδοιασμό να συμπεριληφθώ στο ψηφοδέλτιο «Νότιο Αιγαίο- Αρχιπέλαγος Δημιουργίας» με τον νυν περιφερειάρχη και ξανά υποψήφιο Γιάννη Μαχαιρίδη. Λόγος πρώτος: εκτιμώ τον Μαχαιρίδη από κάθε άποψη και τον αγαπώ κιόλας. Τα’ χω γράψει αναλυτικά. Λόγος δεύτερος και σημαντικότερος του πρώτου: ξεκάθαρα και χωρίς περιστροφές βρίσκομαι στη θέση της υποψήφιας για ένα και μόνο πόστο: την Πρόνοια.

Γνωρίζοντας δημοσιογραφικά το έργο της Περιφέρειας Ν. Αιγαίου στον τομέα της Κοινωνικής Αλληλεγγύης και της Πρόνοιας και με αφορμή την αποχώρηση από την παράταξη της νυν υπεύθυνης Δέσποινας Μουτάφη, θέλω να συνεχιστεί αυτή η σπουδαία δομή της. Σήμερα, η Περιφέρεια Ν. Αιγαίου ταΐζει καθημερινά 320 πολυμελείς οικογένειες και φιλοξενεί στον ξενώνα της 17 άστεγους. Έχει συμβάλλει στην εκπαίδευση των παιδιών άπορων οικογενειών, εξασφαλίζοντάς τους ενισχυτικά μαθήματα στα φροντιστήρια των πόλεων, που φοιτούν και οι μαθητές που πληρώνουν τα δίδακτρά τους. Διατηρείται το απόρρητο αυτών των μαθητών, καθώς απόρρητη είναι και η ταυτότητα των ατόμων που είναι εγγεγραμμένα στο «Κοινωνικό Παντοπωλείο». Η Πρόνοια, επίσης, συμβάλλει με κάθε τρόπο στην υγεία, στην ψυχολογική υποστήριξη των απόρων. Ως εκ τούτου μια τέτοια θέση δεν έχει φωτογραφίες «παράστασης», ούτε και ταξίδια, ούτε και ανακοινώσεις επί ανακοινώσεων που βγάζουν μάτι και προκαλούν εντυπώσεις. Δεν κόβονται κορδέλες στα εγκαίνια για να ευλογηθούν τα έργα της υπεύθυνης. Είναι η ήρεμη δύναμη της Περιφέρειας Ν. Αιγαίου. Έχει, όμως, στο παρασκήνιο πολλή δουλειά, ψυχοφθόρα και αποτελεσματική που δίνει αυτό ακριβώς που χρειάζεται κάποιος για να γεμίσει τις μπαταρίες του και να βεβαιωθεί ότι παλεύει για λόγο σημαντικό: να είναι χρήσιμος στον συνάνθρωπο.

Αυτό είναι λοιπόν, το ζητούμενο που αποτέλεσε την επιτακτική ψυχική μου ανάγκη να είμαι υποψήφια:  Ανθρωπιά και Αλληλεγγύη για το δικό μας αύριο. Πολιτισμός είναι να μην πεινάει ούτε ένας άνθρωπος. Και αν η φιλανθρωπία δεν είναι πολιτική, για μένα αυτό ακριβώς είναι πολιτική στάση ζωής: η αλληλεγγύη και το χέρι μου στον συνάνθρωπο, στο σκυλί, στο γατί. Μην γελάτε! Αν δεν αγαπήσεις τα ζώα δεν μπορείς να αγαπήσεις βαθιά και με ανιδιοτέλεια τους ανθρώπους.

Πώς κινούμαι προεκλογικά: δεν κάνω περιοδείες, δεν κάνω διαφημίσεις, δεν κερνώ κρασιά και σούμες, δεν μπαίνω στο τριπάκι των αντιπαραθέσεων. Είναι έξω από την αισθητική μου αυτή η συμπεριφορά.  Μιλώ απλώς την γλώσσα που ξέρω: της ειλικρίνειας. Αυτοί που με γνωρίζουν εισπράττουν ό,τι είμαι. Εκείνοι που δεν με γνωρίζουν, τους ζητώ να εμπιστευτούν το ένστικτό τους και την έρευνά τους. Ξέρετε καλύτερα από μένα πως το παρελθόν μας είναι η προίκα μας. Ούτε δωροδοκείται, ούτε διαγράφεται η ιστορία του καθενός μας.

Δεν γνωρίζω, αν ψηφίζοντας και επιλέγοντας την παράταξη του Γιάννη Μαχαιρίδη, θα περισσέψει κάποια από τις τέσσερις ψήφους για την Δαβιλά. Αυτό που γνωρίζω καλά και μπορώ να βεβαιότητα να πω είναι πως «μόνο όταν ο μετέωρος άνθρωπος απλώσει το χέρι στον άλλο μετέωρο άνθρωπο, η ζωή αποκτά κάποιο νόημα». Κάτι σας θυμίζει, ε; Δεν είναι δικό μου αυτό. Είναι από την «Κόμη τα Βερενίκης». Είπαμε… είμαστε το παρελθόν μας και στο δικό μου μαζί με πολλούς-πολλούς άλλους είναι κι ο Γιώργος Γραμματικάκης. Ένα σύμπαν με μπόλικο θετικό συναίσθημα και πολλή αλληλεγγύη. Όλα τα  άλλα είναι απλώς ματαιότητα.
 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News