Το Καλάτγκα Ντάρμπαντ ήταν ένας άγνωστος, μέχρι πρότινος, οχυρωμένος οικισμός στο βόρειο Ιράκ όπου ήκμασε το εμπόριο κρασιού. Ιστορικά δεν είχε καταγραφεί μέχρι που τα ερείπιά του ανακαλύφθηκαν από αρχαιολόγους του Βρετανικού Μουσείου με τη βοήθεια drones.

Σύμφωνα με τους βρετανικούς Times, oι αρχαιολόγοι κυριολεκτικά «σκόνταψαν» στην χαμένη πόλη ενώ παρατηρούσαν κατασκοπευτικές φωτογραφίες που είχαν ληφθεί δορυφορικά από την αμερικανική κυβέρνηση για στρατιωτικούς σκοπούς τη δεκαετία του 1960, αλλά ήταν απόρρητες μέχρι το 1996, οπότε αποχαρακτηρίστηκαν και δημοσιοποιήθηκαν.

Αρχαιολογική ανασκαφή ήταν αδύνατον να γίνει όσο ο Σαντάμ Χουσεΐν ήταν στην εξουσία, πράγμα που συνεχίστηκε και μετά την εισβολή των αμερικανικών δυνάμεων  στο Ιράκ το 2003. Η μεγαλύτερη ασφάλεια, που υπάρχει, όμως, πλέον ώθησε το Βρετανικό Μουσείο να διερευνήσει την περιοχή στο πλαίσιο της εκπαίδευσης ιρακινών αρχαιολόγων να προστατεύουν ιστορικές περιοχές από τις καταστροφές που προκαλούν οι φανατικοί του Ισλαμικού Κράτους.

Ο αρχαιολόγος Τζον ΜακΓκίνις, ο οποίος είναι υπεύθυνος του εκπαιδευτικού προγράμματος για την διάσωση της πολιτιστικής κληρονομιάς του Ιράκ (το πρόγραμμα χρηματοδοτείται από το βρετανικό κράτος), δήλωσε ότι οι εκπαιδευόμενοι βοήθησαν να διαπιστωθεί για πρώτη φορά ότι υπήρχε μια πόλη, που θα μπορούσε να χρονολογηθεί στον πρώτο και δεύτερο αιώνα π.Χ.

Η πόλη πιστεύεται ότι χτίστηκε το 331 π.Χ. από τον Μέγα Αλέξανδρο κατά τη διάρκεια την εκστρατείας του εναντίον των Περσών. Ήταν η χρονιά, που ο Δαρείος Γ’ ηττήθηκε (για δεύτερη φορά) από τον Μέγα Αλέξανδρο στη μάχη των Γαυγάμηλων.

Στην αρχαία πόλη βρέθηκαν αγάλματα ελληνορωμαϊκών θεοτήτων και πήλινα κεραμίδια που δείχνουν την έντονη ελληνική επιρροή, ενώ υποδεικνύουν ακόμη ότι οι πρώτοι κάτοικοί της ήταν στρατιώτες του Αλεξάνδρου και των διαδόχων του.

Η ομάδα επιβεβαίωσε τη θέση της θαμμένης πόλης με ένα drone εξοπλισμένο με φωτογραφική μηχανή. Όταν οι ειδικοί επεξεργάστηκαν τις φωτογραφίες, η ομάδα των αρχαιολόγων διέκρινε το περίγραμμα ενός μεγάλου ορθογώνιου κτηρίου που ήταν θαμμένο κάτω από χωράφια με σιτάρι και κριθάρι.

«Το drone έδωσε άριστες πληροφορίες», δήλωσε στους Times ο βρετανός αρχαιολόγος, που φρόντισε την περασμένη άνοιξη να φωτογραφηθεί ολόκληρη η τοποθεσία. Και για πρώτη φορά έγινε στη συνέχεια ανάλυση των σχημάτων, που δημιουργούνται στις καλλιέργειες της Μεσοποταμίας.

«Όπου υπάρχουν τοίχοι κάτω από το έδαφος, το σιτάρι και το κριθάρι δεν αναπτύσσονται τόσο καλά, έτσι υπάρχουν διαφορές χρώματος στην ανάπτυξη των καλλιεργειών», είπε.

Η πρώτη υπόθεση, ότι υπήρχε μια πόλη στην τοποθεσία αυτή, έγινε πριν από τρία χρόνια, αλλά το μέγεθος, η πυκνότητα και η πολυπλοκότητά της ήταν ανυπολόγιστες. Εντωμεταξύ ανιχνεύτηκαν και άλλα μεγάλα κτίρια, τα τείχη της πόλης αλλά και πέτρινες πρέσες κατάλληλες για την παραγωγή κρασιού.

«Είναι οι πρώτες μέρες, αλλά πιστεύουμε ότι ήταν μια πολυσύχναστη πόλη σε ένα δρόμο που οδηγούσε από το Ιράκ προς το Ιράν. Μπορείτε να φανταστείτε τους ανθρώπους που προμήθευαν τους περαστικούς στρατιώτες με κρασί», δήλωσε ο Δρ ΜακΓκίνις, τονίζοντας ότι θα ήθελαν να έχουν «και γλωσσικές αποδείξεις».

Για να ερευνήσει, λοιπόν, ακόμη περισσότερο η ομάδα των αρχαιολόγων επέστρεψε αυτή την εβδομάδα στην περιοχή.

Στον αρχαιολογικό χώρο έχουν βρεθεί μεταξύ άλλων ελληνικά νομίσματα και αγάλματα. Τα πιο άθικτα στοιχεία είναι δύο αγάλματα: μια καθιστή θηλυκή φιγούρα που πιθανολογείται ότι είναι η Περσεφόνη, η ελληνική θεά της βλάστησης και σύζυγος του Άδη, θεού του κάτω κόσμου, και ένα γυμνό που θα μπορούσε να είναι ο Άδωνις, ένα θεϊκό σύμβολο της γονιμότητας.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News