Το Συμβούλιο της Επικρατείας έκανε δεκτές προς συζήτηση τις προσφυγές κατά του νόμου Παππά και εισέρχεται πλέον σε διαδικασία εξέτασης της συνταγματικότητας. Με ψήφους 16 υπέρ και 9 κατά, έκανε δεκτές τις προσφυγές, δίδοντας τη δυνατότητα στo σώμα να εξετάσει την ουσία της υπόθεσης και να αποφανθεί για τη συνταγματικότητα η μη του νόμου της κυβέρνησης για τις τηλεοπτικές άδειες.

Το θέμα βεβαίως, από δω και πέρα, είναι αν οι δικαστές- οι 16 προφανώς- «κατάλαβαν» τι ψήφισαν; Μήπως δηλαδή, δεν πήραν είδηση τις επιθυμίες του «λαού» ή δεν «έπιασαν τον σφυγμό» της κοινωνίας…

Υποθέτω, κρίνοντας πάντα από τις διαθέσεις της κυβέρνησης για απονομή «δικαίου», πως κάποιος θα βρεθεί να τους συστήσει μία επανάληψη των κριτηρίων με τα οποία πήραν την παραπάνω απόφαση. Γιατί είναι λίγο παράδοξο να ανθίστανται στην «λαϊκή απαίτηση» περί απαλλαγής του τηλεοπτικού κοινού από την ανεξέλεγκτη δράση των παλαιών καναλιών.

Aναρωτιέμαι μόνο, πως θα μπορούσε να συμβεί η νέα «υπενθύμιση», δεδομένης της επιμονής των δικαστών να μην συγχρωτιστούν με το «δημοκρατικό ένστικτο» της κυβερνητικής βούλησης. Εν τω μεταξύ, 16 εναντίον 9 δεν είναι και μία αναλογία που ανατρέπεται εύκολα εν όψει της επόμενης αναμέτρησης.

H κυβέρνηση αντί να κυβερνήσει τη χώρα, προσβλέποντας σε μία ισότιμη μεταχείριση της κοινωνίας που δοκιμάζεται, πασχίζει με κάθε τρόπο να επιβάλει καθεστωτικούς μηχανισμούς. Αν αυτή η εξέλιξη στο ΣτΕ δεν την ικανοποιεί, τότε είναι σίγουρο πως θα προσπαθήσει με μεγαλύτερη ένταση να εξασφαλίσει πως δεν θα ανατραπεί η διαδικασία της αδειοδότησης των καναλιών που έχει αναγάγει σε μείζον ζήτημα.

Χάνοντας λοιπόν, πολύτιμο χρόνο, από φλέγοντα ζητήματα, θα εμμείνει στην εκστρατεία της να καθυποτάξει οποιονδήποτε αντιδράσει επί της ουσίας ματαίωσης των σχεδίων του Νίκου Παππά. Αν δεν τα καταφέρει, το χτύπημα θα είναι πολύ ηχηρό και θα προκαλέσει με βεβαιότητα, μια δίνη πανικού και ανασφάλειας στον πολιτικό της σχεδιασμό.

Το κακό όμως, είναι πως όλα περιστρέφονται γύρω από την επίμονη τάση να επιβληθεί ένα συγκεντρωτικός έλεγχος τους κράτους για το κόμμα, ενώ είναι απολύτως φανερό ότι το πεδίο δράσης βρίσκεται κάπου αλλού. Στην οικονομία, στην ανάπτυξη της ελεύθερης αγοράς, στην δημιουργία θέσεων εργασίας και στην δημιουργική συνεργασία με τους δανειστές.

Θα έλεγε κανείς ότι τόσο ξόδεμα ενέργειας στον έλεγχο του κράτους και στην λαγνεία της εξουσίας μπορεί και να αποβεί μοιραία για την συνέχεια της χώρας αλλά και της ίδιας της κατάληξης της κυβέρνησης.

Oσο για τους δικαστές, φαντάζομαι πως θα πρέπει να ετοιμάζονται για νέες περιπέτειες και να ψάχνονται. Γενικώς, από ότι δείχνουν τα πράγματα, οφείλουν από δω και πέρα να προσέχουν τις ερωτικές τους διαθέσεις, τις φιλίες τους, τις εξόδους τους και γενικότερα, τις οποιεσδήποτε «ανακολουθίες» στην προσωπική ή στη δημόσια ζωή τους.

Το υπουργείο αγωνιά για αυτούς και φαντάζεται ότι έχει τον «τρόπο» να τους «επαναφέρει στην τάξη». Σε περίπτωση βέβαια, που δεν κατάλαβαν τι ψήφισαν χθες ή δεν καταλάβουν τι θα ψηφίσουν στην επόμενη συνεδρίαση…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News