Δεν είναι εύκολο να είσαι Κούρδος και να μην σκέφτεσαι ότι μόνο εσύ δεν πήρες κράτος όταν σχεδιάζονταν τα σύνορα στον χάρτη της Μέσης Ανατολής πριν από εκατό και πλέον χρόνια. Για τους Κούρδους του Ιράκ, όμως, μπορεί να έχει έρθει και η στιγμή. Στις αρχές του μήνα ο πρόεδρος της Περιφερειακής Κυβέρνησης του Κουρδιστάν (KRG) Μασούντ Μπαρζανί ανακοίνωσε ότι στις 25 Σεπτεμβρίου θα πραγματοποιηθεί δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία του Ιρακινού Κουρδιστάν. Στις κάλπες καλούνται όχι μόνο εκείνοι που ζουν εντός των ορίων της περιοχής που διοικείται από το KRG, αλλά και όσοι ζουν στην πλούσια σε πετρέλαιο και γι’ αυτό διαφιλονικούμενη ευρύτερη περιοχή, καθώς και η κουρδική  Διασπορά.

Όχι πως έχει αυταπάτες ως προς την ευκολία του εγχειρήματος. «Δεν μιλάμε για το Κεμπέκ, ούτε για τη Σκωτία. Μιλάμε για το Ιράκ» έλεγε προ ημερών σε μια ομάδα δημοσιογράφων στην Ουάσινγκτον η Μπαγιάν Σαμί Αμπντούλ, ειδική εκπρόσωπος του Ιρακινού Κουρδιστάν στις Ηνωμένες Πολιτείες. «Αναγνωρίζουμε ότι η διεξαγωγή του δημοψηφίσματος εμπεριέχει κάποιο ρίσκο. Αλλά ρίσκα έχει και το αντίθετο» προσέθετε η ίδια. Τι σημαίνει αυτό; Οτι ενώ από τη μία πλευρά ο Μπαρζανί και οι σύμμαχοί του βλέπουν να έχει έρθει η στιγμή της κορύφωσης ενός πολιτικού αγώνα δεκαετιών, από την άλλη ξέρουν ότι τους έχουν όλους απέναντι.

Για την κυβέρνηση της Βαγδάτης, η προκήρυξη του δημοψηφίσματος είναι μια ενέργεια που υπονομεύει τη σταθερότητα ενός ούτως ή άλλως εύθραυστου κράτους. Για τους γείτονες του Ιράκ και τις ΗΠΑ, που δηλώνουν ότι στηρίζουν μόνο ένα «ενωμένο, ομοσπονδιακό και σταθερό Ιράκ», είναι ακόμη ένας πονοκέφαλος. Η Ευρώπη ζητάει να μην γίνουν «μονομερείς ενέργειες», ενώ ο ΟΗΕ κρατάει αποστάσεις αρνούμενος να παίξει οποιονδήποτε ρόλο στο δημοψήφισμα.

Όπως πάντως σημειώνει η Washington Post, το Ιρμπίλ, η πρωτεύουσα του Ιρακινού Κουρδιστάν, πιστεύει ακράδαντα ότι έχει έρθει η ώρα να αναγνωριστούν οι φιλοδοξίες του. Κι οι λόγοι είναι πολλοί: η κρίση στη Συρία που συνεχίζεται, η ένταση ανάμεσα στους Σιίτες και τους Σουνίτες, ο πόλεμος εναντίον του Ισλαμικού Κράτους. Οι Κούρδοι δεν θέλουν να αφήσουν αυτή τη φορά την ευκαιρία να πάει χαμένη: «Αλλαγές έγιναν και πριν από περίπου έναν αιώνα, ερήμην μας, με τους Κούρδους να είναι απλώς παρατηρητές. Δεν πρόκειται να ανεχτούμε να ξανασυμβεί αυτό» όπως το θέτει η εκπρόσωπος.

Οι Κούρδοι που ζουν στην Τουρκία, στο Ιράκ, στο Ιράν και στη Συρία υπολογίζονται σε περίπου 30 εκατομμύρια. Αλλά μόνο στο Ιράκ μπορούν να δουν το όνειρό τους να γίνεται πραγματικότητα. Εκεί ποντάρουν στο γεγονός ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες και άλλες δυτικές δυνάμεις έχουν ανάγκη τη συνεργασία με το KRG σε θέματα ασφαλείας. Και μόνο οι «πεσμεργκά», η ένοπλη πολιτοφυλακή τους, είναι ζωτικής σημασίας σύμμαχοι στον αγώνα εναντίον του Ισλαμικού Κράτους. Τώρα έχει έρθει η ώρα για το επόμενο βήμα από εκείνο που είχε γίνει το 2005, όταν στο νέο Σύνταγμα το Ιράκ περιγραφόταν ως μια Ομοσπονδιακή Δημοκρατία στην οποία οι εθνοτικές και θρησκευτικές κοινότητές του θα εκπροσωπούνταν ισότιμα στην κυβέρνηση.

Και τι ακριβώς είναι αυτό το επόμενο βήμα; Οι Κούρδοι λένε ότι ακόμη και εάν κερδίσει το «Ναι» στο δημοψήφισμα, όπως άλλωστε αναμένεται να συμβεί, δεν πρόκειται να κηρύξουν την ανεξαρτησία τους την επόμενη ημέρα. Αντίθετα, θα ξεκινήσουν διαπραγματεύσεις με τη Βαγδάτη όπου η λαϊκή εντολή θα λειτουργήσει ως ένα επιπλέον επιχείρημα. Ελπίζοντας ότι θα είναι από τα πιο ισχυρά.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News