Δύο νέοι αρχιτέκτονες κέρδισαν τον ετήσιο διαγωνισμό του διαδικτυακού περιοδικού eVolo με μια απίστευτη πρόταση: θέλουν να ξεχερσώσουν το Σέντραλ Παρκ της Νέας Υόρκης, να σκάψουν σε βάθος μέχρι και 402 μέτρων, να δημιουργήσουν κοιλάδες και λίμνες και και περιμετρικά του να αναγερθούν νέα συγκροτήματα διαμερισμάτων με την εσωτερική πρόσοψη να είναι σαν καθρέπτης. Το τείχος από γυαλί θα φτάνει τα 30 μέτρα ύψος και θα περικυκλώσει το πάρκο, σύμφωνα με το New York Magazine.

Για ποιον λόγο να κάνουν κάτι τέτοιο; Κατ’ αρχάς θα πολλαπλασιαστούν τα διαμερίσματα με θέα στο Πάρκο – «θα εκδημοκρατικοποιηθεί» αυτή η υπέροχη θέα, λένε οι συντάκτες του σχεδίου.

Η ιδέα εξάλλου αλλαγής ή εναλλακτικής χρήσης του εμβληματικού πάρκου στην καρδιά της Νέας Υόρκης δεν είναι παλιά. Το 2005 είχε εκτιμηθεί η αξία του στο ιλιγγιώδες ποσό των 473.077.540.954 ευρώ – και τώρα θα έχει ανέβει κατά 40%.

Η πρότασή αυτή έχει περίσσια θρασύτητα αλλά επίσης είναι και άξια συζήτησης. Αρχικά ας ξεχάσουμε ότι υπάρχει ήδη η πόλη γύρω από το πάρκο. Και ότι κάτω από αυτό περνάνε πολλές από τις σήραγγες του σιδηροδρομικού δικτύου της πόλης. Και ότι επίσης, περνάνε και οι σήραγγες υδροδότησης. Ακόμα, θα δημιουργηθούν πολλά προβλήματα στα θεμέλια των υπαρχόντων κτιρίων κατά μήκους της περιφέρειας του πάρκου. Θα μοιάζει με μια μεγάλη τρύπα αν όχι με λακκούβα. Και τέτοια μέρη τείνουν να μαζεύουν σκουπίδια και νερά. Σκεφτείτε να ζείτε στους πρώτους ορόφους αυτών των διαμερισμάτων. Θα βλέπατε «υπέροχα πράγματα» να κατρακυλάνε στο δικό σας κομμάτι, του γυάλινου φράκτη. Σκεφτείτε και πόσο σκοτεινά είναι ήδη τις μεσημεριανές ώρες τον Δεκέμβρη. Φανταστείτε τώρα πόσο πιο σκοτεινά θα είναι αν είστε μέσα σε έναν λάκκο.

Οι δύο αρχιτέκτονες, που πρόσφατα αποφοίτησαν, δεν σκέφτηκαν και πάρα πολύ ότι ίσως θα έπρεπε να διατηρήσουν τα στοιχεία που κάνουν το πάρκο ξεχωριστό. Αγνόησαν για παράδειγμα, το πώς σε κάνει να νιώθεις όταν βρίσκεσαι μέσα σε αυτό. Πόσο γρήγορα μαγεύεται ο επισκέπτης από την φύση που τον περιβάλλει. Και κοιτάζοντας κάποιος ψηλά βλέπει ότι βρίσκεται ακόμα στην περιοχή του Μανχάταν. Αυτή η αίσθηση θα χαθεί αν το πάρκο «βυθιστεί» αρκετά μέτρα.

Αξίζει να αναφέρουμε ότι το Σέντραλ Παρκ δεν είναι ένα φυσικό πάρκο. Την εποχή που ο Φρέντερικ Λο Ολμστιντ και ο Κάλβερτ Βοξ το σχεδίασαν, δεν ήταν παρά ένας μεγάλος αγρός με μερικά δέντρα και βράχους διάσπαρτους. Για να φτάσει στην σημερινή του μορφή χρειάστηκαν να περάσουν 150 χρόνια.

Το Σέντρα Παρκ είναι συνυφασμένο με τη Νέα Υόρκη. Εχει αποτελέσει σκηνικό για ταινίες, υλικό για τραγούδια, έγινε χώρος προσωρινής κατοικίας για τους άστεγους στη Μεγάλη Υφεση. Πολλές φορές οι ιδέες για τι άλλο θα μπορούσε να γίνει – πώς αλλιώς θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί – αποτέλεσαν αντικείμενο συζήτησης ή και χλεύης.

Το 2009 είχε προταθεί να μετατραπεί μέρος του σε ένα μεγάλο διάδρομο προσγείωσης…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News